Kiddi litli Finn??

Ég, Jónína og fjölskyldan hennar heimsóttum ömmu Jónínu í Fossvogskirkjugarðinn í dag. Ég kem ekki oft þangað, en þetta er alveg svakalega fallegur staður. Trén alveg himinhá, fullt af þröstum að tína sér strá í hreiður og það er alltaf forvitnilegt að ganga um og skoða gamla legsteina. Börn sem létust innan árs, fólk sem varð hundrað ára. Að ímynda sér sögurnar á bakvið nöfnin og starfsheitin. Skósmiður. Tannlæknisfrú.

Sérstaklega er áhugavert að skoða legsteina hermannanna sem létust nálægt Íslandi í stríðinu. Þeir grafreitir eru afar snyrtilegir og við einn legsteininn lá gömul ljósmynd af sjóliðanum og kærustunni hans.

Við fundum fyrir tilviljun hvíldarstað Vilhjáms Vilhjálmssonar, Villa Vill. „Eitt sinn verða allir menn að deyja“ stóð á steininum hans. Svo núna rétt áðan datt inn lagið hans „Og co“ á shuffle-inu á itunes. Alveg æðislega flott popplag. En í textanum er hann er að neim-tékka fólk sem ég hef allldrei heyrt minnst á.

Hverjir voru/eru til dæmis:
Alfreð Þ. og Co
Óli kallinn Jó
sterki Guðjóninn
Kiddi litli Finn

Það er allavega skondið að lag sem lifir góðu lífi einhverjum 30 árum eftir að það var samið sé svona stappfullt af referensum sem enginn kannast lengur við. Amk enginn undir fertugu.

Já hm. til að súmmera þá finnst mér alltaf gaman að rölta um kirkjugarða, hvort sem það er í bænum eða úti á landi (sérstaklega úti á landi). Það er svona heilög stund, mikil virðing og ást í loftinu og það er áhugavert að skyggnast aðeins inn í fortíðina. Og maður veit aldrei hvern maður finnur.

HM í Vuvuzela

Ég er að gera heiðarlega tilraun til að vera með í fótboltastuði og hafa gaman af HM. En þessi 0-0 jafntefli eru gjörsamlega að gera mig grasgrænann. Kommon, fótbolti, koddu til móts við mig. Ekki gera Bandaríkjamönnunum til geðs og vera svona agalega boring.