Æska mín í hjólum sögð.

Fyrsta hjólið mitt var rautt þríhjól með hvítum dekkjum og grænum plast haldföngum. Á því brunaði ég sem óður væri um allar tryssur með sandmettað horið lekandi niður á höku. Það skrölti í þessu og ryðið flaug í allar áttir. Það voru voðalega margir á svona þríhjóli í gamla daga. Þau komu annars vegar einsog mitt, með svona standipart á milli afturdekkjanna, eða með skúffu sem mátti fylla af mold og hella úr með þartilgerðum hjörum. Fólk hlýtur að muna eftir þessu. Glæsilegt skran alveg hreint.

Svo kom hjól númer tvö. Það var appelsínugult með svörtum leðurhnakki. Mér er enn í fersku minni þegar það var 'Koddu-með-hjólið' dagur í leikskólanum Staðarborg. Ég gleymdi að koma með mitt og notaði því tækifærið til að ljúga að ég ætti BMX "MEÐ ENGUM HJÁLPARDEKKJUM!" Ég fékk að prufa hjól einhvers (með hjálpardekkjum) og var eitthvað að rúnta þegar ég ég tók eftir að hjálpardekkin voru beygluð og voru því ekki að snerta jörðina. Það rann upp fyrir mér að ég gat hjólað án hjálpar aukadekkja! wúhú! Ég var orðinn að karlmanni! Síðan fór ég inn að leira.

Þegar heim var komið hóaði ég í stórabróður sem skrúfaði aumingjadekkin af. Ég tók nokkra sigurhringi í bílskýlinu einsog snillingurinn sem ég var. Enn þann dag í dag kann ég að hjóla án þess að detta á hliðina. Sko mig.

Einn daginn var ég að prjóna einsog sannur eitístöffari með grifflur þegar ég hallaði mér of langt aftur, skall í jörðina og fékk stýrið á bólakaf í hökuna. Það fossblæddi og ég grenjaði heim. Ég jafnaði mig þó fljótt og eyddi restinni af deginum í að hlusta á 'Bad' með Michael Jackson með sárabindi á hökunni. Ég er með myndarlegt ör eftir þessa byltu.

Þú varst bara auli ef þú áttir ekki BéEmmEks í gamla daga og ég suðaði svo um munaði. Ég var meiraðsegja búinn að setja gul BMX dekk á appelsínugula hjólið mitt. En svo kom stóri dagurinn. Ég var vakinn á afmælisdeginum mínum og niðri í forstofu beið fokhelt BMX Team hjól. Ég sá aldrei neinn annnan á svona týpu. Það var allt hvítt. Sætið, haldfangið og dekkin en stellið dökknaði í fjólublátt að aftan. Púðarnir voru með svörtu og hvítu taflmunstri. AWESOME! Ég hjólaði hring um hverfið á náttbuxunum, svo spenntur var ég.

Á þessu hjóli var þjösnast í hálfan áratug. Það var svo barið og tætt að það var farið að liðast í sundur og því var haldið saman af skítnum einum saman. Einn daginn var ég að koma niður brekku á ógnarhraða. Ég var að lyfta stýrinu til að fara upp á kant þegar framdekkið hélt áfram án mín. Ég sver það, tíminn stóð í stað meðan ég horfði á eftir dekkinu rúlla burt í sólsetrið einsog Lukkuláki. Síðan áttaði ég mig á því að afturdekkið mundi væntanlega hafna á kantinum innan skamms, sem það og gerði. Ég flaug framfyrir mig. Hvort ég flaug.

BMX var hætt að vera kúl hvorteðer.

Eftir mörg ár af fjallahjólum (eitt þeirra var neongult með málningaslettumunstri) á ég í dag voða fínt hjól sem er merkt "Gentelman" á hliðinni (takið eftir stafsetningarvillunni). Það er í danska stílnum sem þýðir að ég hjóla uppréttur og beinn í baki á nýju hjólaakgreininni á Laugaveginum (heilir fimmtíu metrar á lengd!)

Reiðhjól eru best í heimi. Fæ ég amen?