Nuj

Vinir sitja við borð og kjamsa bandarískan skyndibitamat þegar heyrist í einum þeirra, "Nuj, nuj nuj! sjáiði hvað ÞETTA ER STÓR FRANSKA!!!" Hann dregur langa karteflu úr hrúgunni og heldur henni uppi einsog sverðinu Excalíbur svo hinir sjái. Þetta er svo sannarlega stór franska. Arthúr horfir í augu dolfallinna samsnæðinga sinna, virðir þetta tröllvaxna undur fyrir sér í síðasta sinn og stingur henni svo uppí sig og tyggur með velmegunarsvip. Hinir gapa á hann af öfund. Þeir vilja líka finna frönsku af slíkri stærðargráðu. Ekki séns. Svona franska birtist bara einu sinni-þrisvar á lífsleiðinni.

Okkur íslendingum finnst svo rosalega gaman þegar eitthvað er stórt. Þetta með frönskuna er ekkert einsdæmi. Við erum svona allan daginn ("Wá, þetta er stór jeppi!") alveg einsog við vorum í gamladaga. Forfeðrum okkar var mjög auðveldlega skemmt og fannst þörf á því að benda á þegar eitthvað var mikilfenglegt. "Nuj sjáðu hvað þessi hrútur er með stór horn!" Lífið var býsna tilbreytingarsnautt á þessum tíma og er að mörgu leiti enn.

Í dag eigum við kanski meira af ljósleiðarainterneti, neonkrumpugöllum og sjálfvirkri tilkynningarskyldu, en innst inni erum við ennþá sömu guðhræddu og skítugu plebbarnir sem kölluðu hreysi úr mold og fiskroði heimili sitt.

Fólkið í gamladaga fór langferðina til Kaupmannahafnar og kom til baka með dýrðlegar sögur af því hvað húsin þar voru stór. "Vér settum niður segl og haldir í Kaupinhafn, og drottinn lofsamur, hvursu háreist húsin voru! Þaksteinarnir klifu himnana og snertu skegg Jésúms. Auðru eins sjónarspil hafir mér sjaldan til minnu borist. Haleljúlum!"

Þetta hefur ekkert breyst síðan við kembdum ull á dögum svartadauða. Ikea opnar gríðarstóra verslun í hrauninu í Hafnarfirði og martraðarkennd örtröð myndast. Þúsundir bola troða sér inní umferðarteppu áður en fríu blöðrurnar og pulsurnar eru búnar. Spenntir vilja þeir skoða herlegheitin og ljósadýrðina og tala svo við samsveitungana um hvað þetta var flott. "Þetta var alveg ferlega stórt mar. Við fórum þangað við konan með Ísabellu og Aron litla, og þetta var svo STÓRT maður, einsog tvær Kringlur! Ef ekki bara þrjár! Ég hef bara aldrei séð eins stóra búð mar. Þettavarbara einsog í útlöndum!"

(Langmerkilegast er þegar eitthvað á Íslandi er eins stórt og í útlöndum)

Við lifum ennþá í torfbæjum og erum enn með sama hugarfarið. Á meðan fólk útí heimi skapar merkilega hluti stöndum við hér og bendum.