<body><script type="text/javascript"> function setAttributeOnload(object, attribute, val) { if(window.addEventListener) { window.addEventListener('load', function(){ object[attribute] = val; }, false); } else { window.attachEvent('onload', function(){ object[attribute] = val; }); } } </script> <div id="navbar-iframe-container"></div> <script type="text/javascript" src="https://apis.google.com/js/platform.js"></script> <script type="text/javascript"> gapi.load("gapi.iframes:gapi.iframes.style.bubble", function() { if (gapi.iframes && gapi.iframes.getContext) { gapi.iframes.getContext().openChild({ url: 'https://www.blogger.com/navbar.g?targetBlogID\x3d11318911\x26blogName\x3d\x27tis+the+ballad+of+Bob\x26publishMode\x3dPUBLISH_MODE_BLOGSPOT\x26navbarType\x3dSILVER\x26layoutType\x3dCLASSIC\x26searchRoot\x3dhttps://balladofbob.blogspot.com/search\x26blogLocale\x3dis_IS\x26v\x3d2\x26homepageUrl\x3dhttp://balladofbob.blogspot.com/\x26vt\x3d-2569463983589778356', where: document.getElementById("navbar-iframe-container"), id: "navbar-iframe" }); } }); </script>





laugardagur, júlí 29, 2006

"Stútaðonum"

Ég var að ráfa niður laugaveginn þegar ég fann fyrir heiftarlegum þorsta. Til að slá á hann kom ég við í Kirsuberinu og keypti mér sykurlaust 7up. En þá er ekki öll sagan sögð.

Fyrir utan búðina var samtal í gangi sem vakti áhuga minn. Ungt par, tiltölulega eðlilegt í útliti, var að tala við einn þann hellaðasta gæja sem ég hef augum litið. Hann var tuttuguogeitthvað, skítugur, sjúskaður og illa til fara. Klæðaburðinum mátti best lýsa sem kaffi Thomsen um aldamótin síðustu. Gjörsamlega skemmdur eilífðardjammari á E og spítti.

Ég varð forvitinn um þetta samtal þegar ég heyrði hellaða gæjann segja, "Bróðir minn er algjör kókfíkill sko. Hann er í meðferð núna. Hann barði einu sinni mann með beisball kylfu fyrir framan börnin hans. Stútaði honum." Röddin var rám af djammi og talandinn eins og dópistum er einum lagið. Ég ákvað að lufsast í kringum þau til að heyra meira. Drakk langan sopa af gosinu mínu, kíkti á símann minn og þess háttar. Eyrun sperrt og laumugægjur á gaurinn. Alger njósnari.

"Þetta er ekki einu sinni mitt eigið blóð" sagði hann og benti á skálmarnar á buxunum, sem voru skítugar, útvíðar og jú blóðugar. "Ég barði gaur í gær sko, en ég kýldi hann skakkt sko." Hann otaði hnefanum framan í strákinn til að sýna hvernig hann kýldi hann vitlaust. "Fór í tennurnar sko. Fossblæddi mahr. Það ætlaði aldrei að hætta að blæða úr honum. Alveg kreisí."

Ég hugsaði með mér hversu nöturlegt það hlýtur vissulega að vera að lifa slíku vesældarlífi eins og þessi gaur. Ég var að horfa á nákvæmlega þann gæja sem stormar um Hafnarstrætið klukkan tíu á sunnudagsmorgni og traðkar á saklausum höfðum þangað til heilinn liggur úti. Þegar hann stóð þarna á gangstéttinni, reykjandi sígarettu og stærandi sig af kasjúal ofbeldisverkum fyrir einhverjum sem ég held að hafi verið frændi hans, fann ég fyrir geysilegri vonleysistilfinningu fyrir hönd mannkynsins. Hvernig ætli sé heima hjá honum? Hvað ætli sé uppáhalds lagið hans? Hvar djammar hann? Það er alltaf einhver sem hefur það verra en þú.

Mórall sögunnar er, ekki fara niður fyrir Bankastrætið á djamminu. Þar fyrir neðan er gresja hellaða gæjans.

2 Comments:

Anonymous Nafnlaus said...

Mig langar að hann sé kærastinn minn.

9:17 e.h.  
Anonymous Nafnlaus said...

brrr ég er alltaf með chills á leiðinni heim af djamminu, alla leiðina frá lækjargötu uppí garðastræti

11:41 e.h.  

Skrifa ummæli

<< Home