Gussi og steikti speninn

Þeir gátu ekki haldið henni úti lengi. Hún stormar aftur inn, með ljóst hárið í skítugum kleprum og í snjáðum gallajakka yfir bleika prjónapeysu. Hún er miðaldra og stjórnlaus. Hann er kyrr og liggur fram á borðið. Í skítugum höndum hans er kámugt glas sem áður geymdi "vodkígóg". Hún strunsar rakleitt til hans, kippir honum af borðinu og öskrar einhverja þvælu framan í hann. Í gegnum þykk gleraugun hans sjást ranghvolf augun og það er pissublettur í gráum buxunum. Ég ætla að skýra hann Gussa.

Hann Gussi kom hérna inn fyrr um kvöldið með vasana úttroðna af klinki og var þá vel í skál. Hann gæti líka hafa verið á einhverjum geðlyfjum, ég er ekki viss. Kanski bæði. Hann pantaði sér "vodkígóg" og dró fæturna að Lukkuskjánum. Hann stóð við skjáinn lengi vel og hallaðist sífellt meira til hliðanna eftir því sem hann drakk. Í eitt skiptið hallaðist hann svo mikið til hægri að hann skorti fótur og greip í Lukkuskjáinn sér til stuðnings. Það munaði minnstu að vélin tækist á loft og flygi í gólfið. Glasið mölvaðist á parketinu. Gussi stóð og horfði á pollinn og glerbrotin í gólfinu eins og sjómaður horfir í hyldýpið. Honum var bölvað af barþjóninum, ungum og tattúveruðum manni í Everlast joggingbuxum og sportsandölum. Eftir muldur og tuldur sem ég greindi ekki fékk Gussi annað glas af drykknum sínum. Muldrið gagnaðist honum vel því hann fékk þrjú glös tl viðbótar um kvöldið án þess að borga. Eftir því sem drykkjan magnaðist fór Gussi að dilla sér í hnjánum og hrópa "hey-hey" með tónlistinni á gamla sixtísrokk safndiskinum sem skippar á öðru hverju lagi. Konu á hinum enda barsins líkaði ekki við hrópin í Gussa. Hún var miðaldra og í bleikri prjónapeysu. Andlit hennar bar margra áratuga harðs lífernis greinilega merki. Hún kláraði úr bjórnum sínum og slugsaði í áttina að Lukkuskjánum.

Hún hrækti á skjáinn og hrópaði eitthvað á Gussa. Hann skildi hana enn síður en ég. Hún gæti hafa komið frá Litháen, Póllandi eða einhverri af þessum austantjaldsþjóðum. Barþjónninn sagði henni að láta hann í friði, en hún lét ekki segjast. Gussi var búinn með klinkið sitt og því færði hann sig aftur á barinn. Hún elti hann og öskraði meira. Hún lamdi hann með hvítri leðurbuddu sem var orðin brúnleit af skít. Gussi kom ekki upp orði af ofdrykkju og sagði bara "hey-hey". Að lokum fékk barþjónninn nóg og henti henni út. Gussi seig niður í barstólnum og lagði höfuðið í bjórpoll á borðinu.

Núna er herfan semsagt komin aftur inn og hefur rifið hann upp. Gussi er pissublautur, skítugur og dauður.

Hún reynir að slá hann til en maðurinn sem situr við hliðina á Gussa hefur fengið nóg og ýtir henni frá barnum. Hún missir jafnvægið og reynir að koma fótunum fyrir sig. Hún hleypur afturábak, beint í áttina að horninu þar sem ég sit. Það eina sem ég get gert er að halda flötum lófanum yfir bjórnum mínum þegar hún hrynur í gólfið við hliðina á mér. Hún staulast upp og rekur augun í mig. "Ekki slasa þig væna" segi ég og hristi froðuna af höndinni. Skyndilega skiptir hún um skap og fer að tala í tælandi tón með þessari útlensku sinni. Mér er ekki um sel. Hún hallar sér að borðinu til að halda jafnvægi. Ég er fastur. Það yrði ómögulegt fyrir mig að ýta borðinu frá til að komast úr sætinu og sleppa. Hún fer að snerta risavaxin brjóstin á sér og lyftir þeim hlæjandi upp og niður. Ég færi hausinn til að forðast ógeðslega fingurna á henni þegar hún reynir að snerta mig. Gengið á barnum skellihlær yfir þessu öllu saman. Mér til hryllings tosar hún skyndilega annað brjóstið uppúr hálsmálinu og lætur það plompa niður á bringuna. Það er æðabert og geirvartan er þvæld einsog gamalt tyggigúmmí. Það hafa eflaust mörg afkvæmin sopið af þessu í Lettlandi eða hvaðan sem hún er. Hún reygir sig aftur til að kveikja í sígarettu. Þessi ógeðslegi speni er hreint út sagt martraðarkenndur í birtunni af kveikjaranum.

Hún blæs reyknum frá sér og hallar sér yfir borðið til að segja eitthvað. Bert brjóstið færist sífellt nær kertinu þangað til loginn snertir tuggna geirvörtuna. Hún er svo drukkin að hún finnur ekki fyrir því fyrst. Það er ekki fyrr en eftir nokkurra sekúndna steikingarhljóð að hún kippist við og hendist afturábak með skaðbrunnið brjóstið. Hún hrynur í gólfið með miklum látum og gengið á barnum lítur við. Þar sem hún sneri bakinu í þá halda þeir eflaust að ég hafi kýlt hana eða eitthvað. Þeir spretta upp og barþjónninn strunsar í áttina að mér. Hann segist ætla að drepa mig.

Ég stekk næstum jafnfætis upp á stól og stikla á milli borðanna til að forðast trylltan mannskapinn. Diskurinn er farinn að skippa og Gussi segir bara "hey-hey!" Ég heyri sársaukavein í austantjaldsherfunni og það síðasta sem ég finn áður en ég næ að stökkva út er viðurstyggileg lykt af steiktu fleski.