<body><script type="text/javascript"> function setAttributeOnload(object, attribute, val) { if(window.addEventListener) { window.addEventListener('load', function(){ object[attribute] = val; }, false); } else { window.attachEvent('onload', function(){ object[attribute] = val; }); } } </script> <div id="navbar-iframe-container"></div> <script type="text/javascript" src="https://apis.google.com/js/platform.js"></script> <script type="text/javascript"> gapi.load("gapi.iframes:gapi.iframes.style.bubble", function() { if (gapi.iframes && gapi.iframes.getContext) { gapi.iframes.getContext().openChild({ url: 'https://www.blogger.com/navbar/11318911?origin\x3dhttp://balladofbob.blogspot.com', where: document.getElementById("navbar-iframe-container"), id: "navbar-iframe" }); } }); </script>





mánudagur, febrúar 07, 2011

Gláp

OOhh nágrannarnir á móti eru alltaf að horfa á eitthvað skemmtilegt í fína sjónvarpinu sínu. Núna er það Hercule Poirot. Ég vildi að ég ætti sjónauka og svona gler-hring til að heyra hljóðið eins og í njósnamyndunum.

Jæja ég er farinn að horfa á Nýsjálesk/Miðbaugsgínesku myndina 'Hafgola Lífsins' á RÚV. Í gamla túbusjónvarpinu sem gefur reglulega frá sér ærandi surg og slekkur á sér.