<body><script type="text/javascript"> function setAttributeOnload(object, attribute, val) { if(window.addEventListener) { window.addEventListener('load', function(){ object[attribute] = val; }, false); } else { window.attachEvent('onload', function(){ object[attribute] = val; }); } } </script> <div id="navbar-iframe-container"></div> <script type="text/javascript" src="https://apis.google.com/js/platform.js"></script> <script type="text/javascript"> gapi.load("gapi.iframes:gapi.iframes.style.bubble", function() { if (gapi.iframes && gapi.iframes.getContext) { gapi.iframes.getContext().openChild({ url: 'https://www.blogger.com/navbar.g?targetBlogID\x3d11318911\x26blogName\x3d\x27tis+the+ballad+of+Bob\x26publishMode\x3dPUBLISH_MODE_BLOGSPOT\x26navbarType\x3dSILVER\x26layoutType\x3dCLASSIC\x26searchRoot\x3dhttps://balladofbob.blogspot.com/search\x26blogLocale\x3dis_IS\x26v\x3d2\x26homepageUrl\x3dhttp://balladofbob.blogspot.com/\x26vt\x3d-2569463983589778356', where: document.getElementById("navbar-iframe-container"), id: "navbar-iframe" }); } }); </script>





föstudagur, september 02, 2005

When the levee breaks

Mér blöskrar að horfa upp á hörmungarnar í suðurríkjum Bandaríkjanna. Tugþúsundir sem ætluðu að "sit out the storm" eru nú strandaglópar á húsþakinu sínu og eru að deyja úr þorsta og vosbúð. Óþjóðalýður stundar gripdeildir, nauðganir, íkveikjur og skjóta á björgunarþyrlur. Er svona lagað hægt í Ameríku? Þetta er eins og í þriðjaheimsríki. Liðið sem leitaði skjóls í Superdome leikvanginum er þarna enn, kúkandi í buxurnar og drekkandi piss. Þarna er konum nauðgað og fólk drepið og enginn getur gert neitt í neinu. Alger glundroði og lögleysa. Og hvað gera stjórnvöld? Nú auðvitað senda þeir Þjóðvarðliða, gráa fyrir járnum með leyfi til að skjóta ribbalda (sem eru reyndar flestir að reyna að halda í sér lífinu). Hrjáð börn við dauðans dyr borða ekki byssukúlur.

Það er þó einn ljós punktur í líkmengaðri Mississippi ánni: Fats Domino fanns heill á húfi eftir að vera leitað í nokkra daga.
linkur

1 Comments:

Anonymous Nafnlaus said...

Titor, oh John Titor. Þarf að fara smíða álpappírshatt fljótlega.

En í álpappírshattlausum heimi: Systir mín bjó í New Orleans í hálft ár og svo annað eitt og hálft ár í Gulf Shores sem rétt slapp við allt þetta "fjör".

Og ég trúi því ekki að ég skuli vera að setja góð orð í hattin hjá "Teh (sic) Man" en, tók eftir því sérstaklega að þegar ég var þarna að þessi fylki eru að lenda í fellibylum á hverju ári. Þeir eru "vanir" þessu. Var þarna í 2 mánuði, júlí til miðjan sept, og á þessum tveimur mánuðum voru tvisvar sinnum hurricane alerts í das TV og við þurftum að vera tilbúin til að forða okkur. Bæði skiptin vorum við heppin og stormarnir beygðu inn í Alabama.

Flórida og Louisiana eru með prímó disaster support / response því þeir vita hvað þeir eru að gera en Katrína var meira en þeir áttu von á. Hjálp frá teh feds var svona sein vegna nokkurra variable-a - southern pride + skortur á hermönnum (#1 disaster relief worker drone) sökum íraks + war-time ímyndin af ameríska infallibility-inu (ófallleiki? wadda hell) sem þeir þurfa halda uppi þá var svartíminn fyrir hjálp engin. Ríkisstjórnin reiknaði með að fylkin og þeirra militia myndi ráða við kræsisið.

Eða það er mín non-tinfoil-hat theory... Eða eitthvað.

Annars, það er smá staðsetningartengdur stereótýpu-looting/finding-rasismi í gangi allt í kringum okkur.

Ef ég væri bleeding heart-america bashing-liberal þá myndi ég benda á ögrandi hátt, með illan svip, á vestræna fjölmiðla og segja ljót orð tengd american vs. global crisis fjölmiðlaathyglis-ratio-inu sem eru í gangi.

En ég er ekki bleeding heart.

Cheers.

9:23 f.h.  

Skrifa ummæli

<< Home