Take it easy

Beyonce hefur alltaf verið svolítið sturluð. Hún klæðir sig eins og vatnshaus í lérefts- og gerfisatínverslun og rak stelpugrey hægri vinstri úr bandinu sínu einsog Ralph Fiennes drap gyðinga fyrir að smíða hjarir ekki nógu hratt í Schindler's List. Við hverju er svosem hægt að búast af 25 ára gamalli konu sem enn er klædd af móður sinni (titluð 'stílisti') og lætur pabba sinn (titlaður 'umboðsmaður') taka allar ákvarðanir um feril sinn.

Þetta vídjó/lag með henni hefur legið á mér einsog akkeriskeðja um langt skeið og ég get ekki setið á mér lengur.
Hringið í spennitreyjubúðina.


Rólegan æsing, beljan þín.


Wá. Þvílíkur hamagangur. Maður verður þurr í hálsinum við að hlusta á þessi hróp í henni og fær hálsríg við að horfa uppá þessar rykkingar, spörk og geyflur. Hvaða flogaveikis-kóreógrafía er í gangi þarna? Ég man að ég hagaði mér svona þegar ég var í brjálæðiskasti í barnæsku. Ég engdist um á gólfinu sveittur, rauður og með hor-sápukúlur í nösunum. Bögglaði líkamann og sparkaði handahófskennt í loftið og slengdi höfðinu til og frá, skítsama um hvort ég ræki það í og fengi heilahristing. Það vill enginn sjá Beyonce (sem á að heita kyntákn) láta þannig. Maður lifandi. maður verður bara taugaveiklaður á að hlusta á þetta. Allur uppspenntur og andstuttur, einsog skipverji í kafbát að bíða eftir að tundurdufl sprengi mann.

Hún minnir mig svolítið mikið á þetta sturlaða barn hér.