Nuthin' but net (föstudagspæling)

Maður er sjaldan eins mikil hetja og þegar maður hittir fullkomlega í ruslakörfu með tómri dós. Allir eru alveg "Jei! Töffari!" Maður setur þá hendur á hnakka og hallar sér aftur í stólnum og er alveg "Heh, no proooob".

Ég væri til í að vera hittinn. Semsagt yfirnáttúrulega hittinn, að hverju sem ég kastaði mundi alltaf hitta fullkomlega, í hvert einasta sinn.

Án nokkurrar áreynslu og geðveikt chillaður á því gæti ég:

Kastað fjöður í gegnum bréfalúgu af tíu metra færi.

Hent hanska í loftið og kýlt hendinni fullkomlega inní hann.

Verið í myrkri með lykilinn í hnefanum, kýlt geðveikt fast út í loftið og hitt skráargatið fullkomlega.

Verið við barinn og kastað röri inn í annað rör.

Haldið á buxunum mínum fyrir framan mig og hoppað jafnfætis oní þær.

Svo eru það auðvitað litlu hlutirnir: Maður hellir aldrei skakkt í glas, gerir aldrei innsláttarvillur, litar aldrei útfyrir og kynlíf á trampólíni verður möguleiki.