gubb

Þessa dagana er það mikið sport hjá ríka liðinu ytra að kaupa sér börn. Hérlendis er það að kaupa sér ensk knattspyrnulið. Það er eitthvað svo rosalega plebbalegt við að æða svona inn óboðnir og ókynntir og bara kaupa heilt knattspyrnufélag á einu bretti. Mjög íslenskt. Þetta ríka pakk hefur ekkert breyst síðan Aflakóngarnir og Dúddi ríki keyptu rjómatertur og litasjónvörp fyrir framan slefandi pöpulinn. Kjögrandi með bumburnar uppí loftið líta þeir um bílaumboðið (eða erlendar kauphallir) og bara benda með slefblautum vindlinum. "Huh. Þetta. Ég kaupa. Skell'essu á rað."

Björgólfur Guðmundsson í Landsbankanum (sem er Jóakim Aðalönd okkar íslendinga. Þeir eru soldið líkir sko. Líkir og ríkir.) keypti West Ham, sem mér skilst að sé rótgróinn knattspyrnuklúbbur í London. Eggert Magnússon sem við þekkjum sem formannn KSÍ, mun sjá um að stjórna liðinu.


Jóakim Aðalönd. Eflaust að hugsa um rjómatertur.

Ekki veit ég hvort Eggert sé skyldur Björgólfi en einhvernveginn fékk Eggert hann til að kaupa handa sér West Ham til að leika með. Einsog Championship Manager, nema í alvörunni.

Mér hefur alltaf verið í nöp við þennan gaur. Gæti hann litið meira út einsog skjaldbaka? Og hvað er með þessi agalegu bleiku bindi hans alltaf? Þau hljóta að vera svona þrír metrar á lengd svo hann geti hnýtt þau í þessa sjöföldu hnúta. Djöhs bindishnúta-hnulli er þetta. Stærri en hausinn á honum. Hann er einsog eyrnapinni með hrörnunarsjúkdóm.


Eggert Magnússon, sú djöfulsins skjaldbaka.

Einsog Ceres 4 sagði eitt sinn, Stoke er djók og ég óska þessum aulum bara velfarnaðar í að spila þetta mennska foosball.