Einn daginn kemur fálki og tekur þig.

Eins sætur og kisinn hennar Jónínu er, þá getur hann verið alger skepna. Þegar ég kom til baka eftir stutta ferð í matvörubúð áðan beið mín tættur og blóðugur smáfugl við útidyrahurðina. Fuglaelskandinn ég steig hægt upp tröppurnar með harmstafinn í kverkunum. Þegar ég staðnæmdist við eldhúsið sat Jónína þar með kisa í fanginu og klappaði honum, grunlaus um morðið sem hafði verið framið rétt í þessu. Kötturinn lá makindalegur með bumbuna út í loftið og sleikti útum með fuglablóð í veiðihárunum. Hann horfði á mig með svipnum sem ríkar konur setja upp þegar húshjálpin skrúbbar klósettið þeirra. Blanda af velmegun, snobbi og storkun. "Hvað? Þú getur ekkert gert. Maur."

Ég sneri til baka. Ég setti greyið litla í tóman sykurpoka og henti honum í ruslið. Ég gekk aftur inn í eldhús og át grjónagrautinn minn í kyrrþey."Er kisinn minn ekki sætur?" Spurði Jónína í sakleysi sínu. "jú" svaraði ég. "Það er hann svo sannarlega".