Kiss the Kokk

Hér áður fyrr var ég ansi vitsmunagrannur í eldhúsinu. Ég lét aðra halda í mér lífi og elda ofan í mig. Hvort sem það var einhver grey kvensnift sem ég var með tangarhald á, grey mamma mín eða grey gaurinn í Drekanum sem þrælaði yfir hamborgara-eldstæðinu. Ég hafði dulda ánægju af því að heyra flatbökusendlana mása og púla við að þramma upp fimm hæðirnar í blokkinni minni til að afhenda eina rjúkandi með peppó, ananas og ólívum (2 lítrar af gosi með).

Ég meina, ég var virkilega lélegur í eldhúsinu ("Hversu lélegur varstu??" spyrja áhorfendur).
Ég var svo lélegur að ég þurfti að Gúggla hve lengi ég ætti að sjóða egg. Ég var svo lélegur að ég kunni ekki einu sinni að opna niðursuðudós. Ég var svo lélegur að matareitrun var eitt af því betra sem gat komið út úr máltíðunum mínum. Ég var svo lélegur að ég bjó til samlokur með því að setja brauð milli tveggja ostasneiða. Ég var svo lélegur að eldhúsið brann til kaldra kola þegar ég reyndi að setja ís í skál.

...Ég kunni semsagt ekki að elda.

En einn daginn sagði ég hingað og ei lengra. Ég ákvað að hætta að vera svona mikill asni við matseldina og fór að kynna mér undistöðuatriði kokkalistarinnar. Brátt fór þessi áður lukti heimur að skýrast fyrir mér og gufan sem fyllti eldhúsið var núna uppúr pottum fullum af ætum mat en ekki streitusvitinn að gufa upp af eldrauðu enninu mínu. Þessa dagana geri ég mikið af því að grobba mig af hvað ég er mergjaður að elda og fæ hrósin til að réttlæta það. Ég þeyti fram girnilegt nammilað og finnst gaman að blanda saman mismunandi stílum ("fjúsjon" einsog þeir kalla það erlendis). Ég skoða kokkabækur, horfi á BBC Food og er meiragsegja farinn að vera skotinn í Nigellu Lawson. Og það besta er, að ég er hérumbil hættur að versla mér skyndibita! Grey strákarnir í Drekanum, fara brátt á hausinn býst ég við.

Þrátt fyrir að ég sé orðinn Rambó í eldhúsinu ætla ég ekki að sitja á snilldarlegu uppskriftunum mínum einsog einhver önug amma sem verndar hugmyndirnar sínar með gadda-sleif. Ég segi því dragið fram kökukeflin og kíttisspaðana, því ég ætla að deila nokkrum sniðugum eldhúsbrellum með ykkur.

Matarmikil samloka að hætti Breiðholtsbúa:
Túnfisksalat, tómatsósa og wasabi er sett á milli flatbrauðs og rúgbrauðs og yfir er stráð sjávarsalti, hjartarsalti og stéttarsalti.

Ef þú ert í miklum flýti má einfaldlega setja plötu af suðusúkkulaði á milli tveggja harðfisk-flaka. Ekki gleyma smjörinu!

Gott er að bæta dýrindis súkkulaðiköku með því að skreyta hana með remúlaði og steiktum lauk.

Gerðu heimalagað brauðið enn betra með því að bæta þorsk-roði, smartís og tindátum í deigið.

Kapers og mjólk eru bestu mátar á morgnana. Ef kapers er ekki til má henda grænum ólífum (safann með!) út í súrmjólk.

Í eftirrétt veit ég fátt betra en að strá fiskafóðri út á súkkulaðiís. Það kallar maður sko fjúsjon!

Bob Apetit!