fimmtudagur, maí 31, 2007
þriðjudagur, maí 29, 2007
Gladrags and douchebags
Ég eyddi nokkrum unglingsárum í að horfa á vini mína hverfa í fávitaskapinn sem fylgir Epillu-áti. Ekkert, og ég meina EKKERT hefur gefið mér eins mikið douche-chills og að sjá fólk á E, og ég hef séð ungfrú heim detta á andlitið. Það gibbir og gabbir, flissar og dæsir í faðmlögum og hlustar á tónlist sem skrælir eyrun. Soldið einsog Teletubbies.
Pólverjar vilja einmitt meina að Teletubbies séu hommar og vilja banna þá eða eitthvað. Teletubbies eru auðvitað ekki að hvetja til hommaskaps á bílateppinu í Staðarborg. Þeir eru bara auglýsing fyrir E.
Pólverjar vilja einmitt meina að Teletubbies séu hommar og vilja banna þá eða eitthvað. Teletubbies eru auðvitað ekki að hvetja til hommaskaps á bílateppinu í Staðarborg. Þeir eru bara auglýsing fyrir E.
sunnudagur, maí 27, 2007
Þramm
Í gær fórum við Jónína í gönguferð um Öskjuhlíðina. Við héldum okkur utan göngustíga, í þeirri von um að lenda í miklum ævintýrum. Lífsvanir og grófir skógarhöggsmenn/veiðigarpar rammvillast í dimmum frumskógi suðvestur Íslands og þurfa að lifa af með því að leggja sér brúnar barrnálar og tómar Svalafernur til munns. Það var reyndar erfitt að finna nokkuð kjarr þar sem ekki var hópur fólks sem hafði ekkert betra að gera í sólarglætunni en að gera múllersteygjur og reipisjóga.
Við fundum þó á endanum friðsælan lund þar sem við gátum lagst í makindum í faðmi mjúks mosa og virt fyrir okkur eldrauð innanverð augnlokin á meðan sólin steikti okkur. Ég fann hvernig nýjar freknur sprungu út á enninu á mér einsog ebólutilfelli á tölvukorti af Ameríku (sbr. Outbreak). Það hlýtur að hafa slæm áhrif á augun að liggja með þau lokuð í sól. Þegar maður loksins rífur upp gluggatjöldin er maður þrírfjórðu blindur og skjögrar um með rifur á augunum einsog andlitsbjúgs-sjúklingur á epillu-rússi þangað til sjónin hefur komist í samt lag á ný. Það hlýtur að vera hægt að búa til einhverja augnaloks-lagaða límmiða sem má bregða á sig þegar maður hallar sér í útfjólubláu geislunum. Það mætti prenta á þá hinar ýmsu skrípamyndir, til dæmis hákarlaaugu. Eða mynd af eyrum (eyru í augnastað, híhí (og kannski eyrnatappa með gerfi-augum? enn meira híhí)).
En ég verð að segja að við urðum fyrir nokkrum vonbrigðum. Ekki eitt einasta Öskjuhlíðar-klisjufyrirbæri varð á vegi okkar. Það voru engir hommar með olíuborinn landsfund, það voru engar eiturlyfjanálar að fela sig á bakvið tré tilbúnar að stinga leikskólabörn í rassinn og svo var ekki ein einasta kanína á ferli til að nýta í ljúffenga súpu og fóður í hanska. En við sáum reyndar eitt sem vakti nokkra furðu okkar. Á malardrifnum göngustígnum mátti greina hreyfingu á bakvið þunnan trjágróður. Þegar við kíktum lúmskt er við gengum framhjá sáum við að þetta var kviknakinn karlmaður, að gera tilkomumiklar og dramatískar teygjuæfingar með punginn lafandi í golunni. Eflaust einhver náttúrusinni að viðra rassinn eftir miklar trimmæfingar og kanínudráp. Okkur þótti amk furðulegt að einhver væri svo spéstoltur (andstæðan við spéhræddur) að hoppa bara bakvið við næsta tré og tína af sér spjarirnar aðeins fáeinum metrum frá alfaraleið. Kannski erum við bara svona gamaldags og skver.
Við fundum þó á endanum friðsælan lund þar sem við gátum lagst í makindum í faðmi mjúks mosa og virt fyrir okkur eldrauð innanverð augnlokin á meðan sólin steikti okkur. Ég fann hvernig nýjar freknur sprungu út á enninu á mér einsog ebólutilfelli á tölvukorti af Ameríku (sbr. Outbreak). Það hlýtur að hafa slæm áhrif á augun að liggja með þau lokuð í sól. Þegar maður loksins rífur upp gluggatjöldin er maður þrírfjórðu blindur og skjögrar um með rifur á augunum einsog andlitsbjúgs-sjúklingur á epillu-rússi þangað til sjónin hefur komist í samt lag á ný. Það hlýtur að vera hægt að búa til einhverja augnaloks-lagaða límmiða sem má bregða á sig þegar maður hallar sér í útfjólubláu geislunum. Það mætti prenta á þá hinar ýmsu skrípamyndir, til dæmis hákarlaaugu. Eða mynd af eyrum (eyru í augnastað, híhí (og kannski eyrnatappa með gerfi-augum? enn meira híhí)).
En ég verð að segja að við urðum fyrir nokkrum vonbrigðum. Ekki eitt einasta Öskjuhlíðar-klisjufyrirbæri varð á vegi okkar. Það voru engir hommar með olíuborinn landsfund, það voru engar eiturlyfjanálar að fela sig á bakvið tré tilbúnar að stinga leikskólabörn í rassinn og svo var ekki ein einasta kanína á ferli til að nýta í ljúffenga súpu og fóður í hanska. En við sáum reyndar eitt sem vakti nokkra furðu okkar. Á malardrifnum göngustígnum mátti greina hreyfingu á bakvið þunnan trjágróður. Þegar við kíktum lúmskt er við gengum framhjá sáum við að þetta var kviknakinn karlmaður, að gera tilkomumiklar og dramatískar teygjuæfingar með punginn lafandi í golunni. Eflaust einhver náttúrusinni að viðra rassinn eftir miklar trimmæfingar og kanínudráp. Okkur þótti amk furðulegt að einhver væri svo spéstoltur (andstæðan við spéhræddur) að hoppa bara bakvið við næsta tré og tína af sér spjarirnar aðeins fáeinum metrum frá alfaraleið. Kannski erum við bara svona gamaldags og skver.
föstudagur, maí 25, 2007
Throw the dice
Eftir líkanið sem ég gerði fyrir Landsbankann eyði ég sífellt meiri tíma í að búa til módel og líkön. Hér er eitt líkan sem ég er nokkuð stoltur af. Friðsæll lítill aldingarður. Gerði hann úr lituðum sandi og blómaskreytingar-mosa. Tilvalið fyrir hlutverkaleiki og Warhammer.
Og hér er annað sem ég henti saman, af New York, en ég er ekki nógu sáttur. Ætla að mála það aftur.
Djók. Þetta er geggjuð brella sem heitir Tilt-Shift. En ég tók myndinar samt.
Og hér er annað sem ég henti saman, af New York, en ég er ekki nógu sáttur. Ætla að mála það aftur.
Djók. Þetta er geggjuð brella sem heitir Tilt-Shift. En ég tók myndinar samt.
miðvikudagur, maí 23, 2007
Meðmæli dagsins
1.
Ef þú hefur tíma og nennu til, mæli ég með að þú horfir á stríðsmyndatvíeykið Fánar Forfeðranna og Pennavinir í Iwo Jima eftir Clint Austvið.
Þetta eru semsagt tvær myndir um sama atburðinn en hver þeirra er sögð frá sónarhóli annars af tveimur stríðandi aðilum á eldfjallaeynni Iwo Jima: Innrásarliði Ameríkana og varnarliði Japana.
"Flags of Our Fathers" fjallar um hetjudýrkun og hvernig hermenn sem hafa séð og gert óhugsanlega hluti díla við það að vera dregnir heim og kallaðir HETJUR, bara því þeir settu upp fána á frægri ljósmynd (vísbending: þeir eru ekkert voðalega hrifnir af hugmyndinni). Ryan Philippe (sem mér finnst alltaf líta út einsog teiknimynda-lamb) horfir á slátrunina með tárvotum augum.
"Letters From Iwo Jima" sýnir hvernig japönsk hermannagrey þurfa að svara kalli veldisins og verja þessa eyju fyrir atgangi óvinarins. Hefðirnar og göfugskapurinn eru yfirþyrmandi, t.d. eru hermenn tilneyddir að fyrirfara sér með handsprengjum frekar en að sætta sig við ósigur í orrustu. Ken Watanabe leikur nútíma-hugsandi hershöfðingjann sem stjórnar þessu öllu saman.
Ef þú bara neitar að sjá báðar, segi ég að þú horfir frekar á "Letters From Iwo Jima". Byltingarkennd og meiriháttar. Lágstemmt stórvirki þar sem hingað-til-andlitslaus óvinur fær rödd, persónuleika og virðingu. Aukinheldur finnur maður geysilega samúð með öllum þessum mönnum sem eru fastir á stað sem þeir vita að þeir munu aldrei komast lifandi frá.
::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::
2.
Careless Love
e. Peter Guralnick
Peter Guralnick skilar inn því sem kallað hefur verið "definitíf ævisaga Elvisar" og ég mótmæli því ekki (þrátt fyrir að þetta sé eina bókin um Elvis sem ég hef lesið). Verkið kom út í tveimur hlutum og er þetta síðara bindið. Ég las bara seinni hlutann því ég vil frekar lesa 600+ bls. um hvernig kóngurinn drapst frekar en hvernig honum gekk í barnaskóla.
Ég hef aldrei lesið betri ævisögu (og ég hef lesið þær allnokkrar). Maður þýtur í gegnum bókina og getur ekki lagt hana frá sér. Stórmerkilegar uppljóstranir eru á hverri blaðsíðu og líf þessa manns opnast gjörsamlega fyrir manni. Þrátt fyrir að maður viti örlög hans þá óskar maður þess að hann sjái að sér og breyti lífstílnum og hendi ógeðis-karakterunum á dyr. Það gerist auðvitað ekki og síðustu kaflarnir eru átakanlega sorglegir þegar þessi merkilegi talent gloprar þessu öllu niður og hrinur ofan í þau ömurlegu endalok sem við þekkjum öll.
Þessi bók fær mín hógværu Þúsundföldu mega-meðmæli.
Ef þú hefur tíma og nennu til, mæli ég með að þú horfir á stríðsmyndatvíeykið Fánar Forfeðranna og Pennavinir í Iwo Jima eftir Clint Austvið.
Þetta eru semsagt tvær myndir um sama atburðinn en hver þeirra er sögð frá sónarhóli annars af tveimur stríðandi aðilum á eldfjallaeynni Iwo Jima: Innrásarliði Ameríkana og varnarliði Japana.
"Flags of Our Fathers" fjallar um hetjudýrkun og hvernig hermenn sem hafa séð og gert óhugsanlega hluti díla við það að vera dregnir heim og kallaðir HETJUR, bara því þeir settu upp fána á frægri ljósmynd (vísbending: þeir eru ekkert voðalega hrifnir af hugmyndinni). Ryan Philippe (sem mér finnst alltaf líta út einsog teiknimynda-lamb) horfir á slátrunina með tárvotum augum.
"Letters From Iwo Jima" sýnir hvernig japönsk hermannagrey þurfa að svara kalli veldisins og verja þessa eyju fyrir atgangi óvinarins. Hefðirnar og göfugskapurinn eru yfirþyrmandi, t.d. eru hermenn tilneyddir að fyrirfara sér með handsprengjum frekar en að sætta sig við ósigur í orrustu. Ken Watanabe leikur nútíma-hugsandi hershöfðingjann sem stjórnar þessu öllu saman.
Ef þú bara neitar að sjá báðar, segi ég að þú horfir frekar á "Letters From Iwo Jima". Byltingarkennd og meiriháttar. Lágstemmt stórvirki þar sem hingað-til-andlitslaus óvinur fær rödd, persónuleika og virðingu. Aukinheldur finnur maður geysilega samúð með öllum þessum mönnum sem eru fastir á stað sem þeir vita að þeir munu aldrei komast lifandi frá.
::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::
2.
Careless Love
e. Peter Guralnick
Peter Guralnick skilar inn því sem kallað hefur verið "definitíf ævisaga Elvisar" og ég mótmæli því ekki (þrátt fyrir að þetta sé eina bókin um Elvis sem ég hef lesið). Verkið kom út í tveimur hlutum og er þetta síðara bindið. Ég las bara seinni hlutann því ég vil frekar lesa 600+ bls. um hvernig kóngurinn drapst frekar en hvernig honum gekk í barnaskóla.
Ég hef aldrei lesið betri ævisögu (og ég hef lesið þær allnokkrar). Maður þýtur í gegnum bókina og getur ekki lagt hana frá sér. Stórmerkilegar uppljóstranir eru á hverri blaðsíðu og líf þessa manns opnast gjörsamlega fyrir manni. Þrátt fyrir að maður viti örlög hans þá óskar maður þess að hann sjái að sér og breyti lífstílnum og hendi ógeðis-karakterunum á dyr. Það gerist auðvitað ekki og síðustu kaflarnir eru átakanlega sorglegir þegar þessi merkilegi talent gloprar þessu öllu niður og hrinur ofan í þau ömurlegu endalok sem við þekkjum öll.
Þessi bók fær mín hógværu Þúsundföldu mega-meðmæli.
mánudagur, maí 21, 2007
Blekputti
Smekklegt.
Það er eitt að gera eitthvað heimskulegt við líf sitt einsog að breyta bílnum sínum svo hann sé einsog píka eða að ganga í Vísindakirkjuna. En þegar það er í húðflúrs-formi magnast ógeðið svona fimmtánhundruðfalt. Að tattúvera putta á handarstubbinn sinn (eða að breyta hnakkanum sínum í geimveruhaus) til eilífðar er heil önnur vídd í viðurstyggð. Þetta er svo ægilega ógeðfellt og sýnir svo einbeittan brotavilja gegn almennri skynsemi og smekkvísi að viðkomandi ætti að vera geymdur á bakvið blýtjald til æviloka. Gæti þessi gaur verið meira white trash eða?
Það er eitt að gera eitthvað heimskulegt við líf sitt einsog að breyta bílnum sínum svo hann sé einsog píka eða að ganga í Vísindakirkjuna. En þegar það er í húðflúrs-formi magnast ógeðið svona fimmtánhundruðfalt. Að tattúvera putta á handarstubbinn sinn (eða að breyta hnakkanum sínum í geimveruhaus) til eilífðar er heil önnur vídd í viðurstyggð. Þetta er svo ægilega ógeðfellt og sýnir svo einbeittan brotavilja gegn almennri skynsemi og smekkvísi að viðkomandi ætti að vera geymdur á bakvið blýtjald til æviloka. Gæti þessi gaur verið meira white trash eða?
sunnudagur, maí 20, 2007
'Tude
John K (Ren & Stimpy) hittir naglann á höfuðið þegar hann segist hata þegar teiknimyndapersónur eru með "Attitude" á kynningarefni.
Linkur á greinina "No More 'Tude!"
Einmitt. Ógeðis svipur er þetta alltaf á liði í teiknimyndum:
Djíses! Einsog John K segir, hver gerir svona svip í raunveruleikanum?
Ég meina það, ef ég sé einn tölvuteiknaðan douchebag í viðbót horfa svona á mig á einhverju djöfulsins Pez-skilti í 10-11 þá verð ég hamstola og tæti spjaldið í sundur með sveittri heift. Svo það blæðir undan nöglunum í tætingnum. Brjálæðiskasts-tárin heit á kinninni. Hás í marga daga á eftir.
Linkur á greinina "No More 'Tude!"
Einmitt. Ógeðis svipur er þetta alltaf á liði í teiknimyndum:
Djíses! Einsog John K segir, hver gerir svona svip í raunveruleikanum?
Ég meina það, ef ég sé einn tölvuteiknaðan douchebag í viðbót horfa svona á mig á einhverju djöfulsins Pez-skilti í 10-11 þá verð ég hamstola og tæti spjaldið í sundur með sveittri heift. Svo það blæðir undan nöglunum í tætingnum. Brjálæðiskasts-tárin heit á kinninni. Hás í marga daga á eftir.
föstudagur, maí 18, 2007
miðvikudagur, maí 16, 2007
mánudagur, maí 14, 2007
Afmælis Músíkaka
Músíkblogg allra Breiðholtskrimma, B-Town Hit Parade er eins árs um þessar mundir. Því höfum við hrint af stað afmælisviku þar sem valinkunnir einstaklingar koma með gestafærslur. Fyrsti gestur var sjálfur Dr. Gunni og kom hann með slagara frá The Specials. Hver ætli komi næst með færslu? Vince Neil? Nena Hagen? Josh Groban? Munið að liggja á refresh takkanum alla vikuna!
laugardagur, maí 12, 2007
föstudagur, maí 11, 2007
Klikk, ekki blíbb
Eruð þið ekki að djóka hvað filmumyndir koma flottar út en digital?
Myndir eftir mig og Jónínu. Flestar teknar á filmuvélina sem ég fékk í gjöf þegar ég útskrifaðist úr FB (já ég er það gamall).
Myndir eftir mig og Jónínu. Flestar teknar á filmuvélina sem ég fékk í gjöf þegar ég útskrifaðist úr FB (já ég er það gamall).
fimmtudagur, maí 10, 2007
Ekki slappa of mikið af
OK, flestir unglingar þjóðarinnar eru einmitt núna að slíta út klofunum á óþverralegum náttbuxum, gott og vel. En um daginn var ég að ganga niður Austurstrætið þegar ég sá eina unglingsstúlkuna sitja i mestu makindum á bekk. Hún var auðvitað í köflóttum náttbuxum með slitnum skálmum EN SVO VAR HÚN Í INNISKÓM!
Og ekki í neinum Adidas-töflum (sem væri nógu slæmt) heldur í mjúkum svefnherbergis-svamp-ilja-hosum úr svona loðnu bangsaskinni með dúsk á ristinni!
Ég sver það, mig blóðlangaði til að löðrunga hana, grípa í sígarettuilmandi axlirnar hennar og öskra,
"Er letin orðin SVONA MIKIL í ykkur ógeðslegu bólóttu fríkunum með rautt hárið litað svart, að núna nennið þið ekki einu sinni í alvöru SKÓTAU!! Hvaða truntudjöfuls asnagangur er þetta! DRULLAÐU þér úr þessum skítugu óléttra-tátiljum og farðu í strigaskó eða eitthvað! Jiminn eini, hvað næst? Nátthúfur? Bangsar sem veski? Ha? Kanski svona kerti til að halda á? Og farðí megrun þarna. Þetta barnaspik í andlitinu er að gera þig skáeygða! Og hananú!!"
EN ég hætti við á síðustu stundu. Hún hefði örugglega bara gefið mér gelgjusvip og sagt, "átt' sígó ea?"
Það eru ekki einu sinni sólar á svona ógeði.
Þetta var allt gatslitið og skítugt. wtf.
Og ekki í neinum Adidas-töflum (sem væri nógu slæmt) heldur í mjúkum svefnherbergis-svamp-ilja-hosum úr svona loðnu bangsaskinni með dúsk á ristinni!
Ég sver það, mig blóðlangaði til að löðrunga hana, grípa í sígarettuilmandi axlirnar hennar og öskra,
"Er letin orðin SVONA MIKIL í ykkur ógeðslegu bólóttu fríkunum með rautt hárið litað svart, að núna nennið þið ekki einu sinni í alvöru SKÓTAU!! Hvaða truntudjöfuls asnagangur er þetta! DRULLAÐU þér úr þessum skítugu óléttra-tátiljum og farðu í strigaskó eða eitthvað! Jiminn eini, hvað næst? Nátthúfur? Bangsar sem veski? Ha? Kanski svona kerti til að halda á? Og farðí megrun þarna. Þetta barnaspik í andlitinu er að gera þig skáeygða! Og hananú!!"
EN ég hætti við á síðustu stundu. Hún hefði örugglega bara gefið mér gelgjusvip og sagt, "átt' sígó ea?"
Það eru ekki einu sinni sólar á svona ógeði.
Þetta var allt gatslitið og skítugt. wtf.
laugardagur, maí 05, 2007
Þetta gæti orðið slæmt.
Wall Street er uppáhalds, uppáhalds, uppáhalds myndin mín og ég horfi á hana að minnsta kosti þrisvar á ári. Hún er svo unaðslega eitís. Músíkin (m.a. Talking Heads) er fullkomin, fötin eru geggjuð og píurnar eru með blásið hár og of mikið málaðar, alveg einsog ég vil hafa þær. Sushi vélar í eldhúsinu, vélmannaþjónar, tveggjatommu vasasjónvörp, málverkauppboð, yfirtökur, kokteilboð, bréfatætarar, dekruð börn, streita, innanhúsarkitektúr, peningar, völd og grænir stafir á tölvuskjám. Guð hvað ég elska þessa mynd. Svo eru líka tveir af uppáhalds gæjunum mínum í henni: John C. McGinley og James Spader.
En nú á að gera framhald og ég er hræddur. Það er bannað að skemma uppáhalds myndina hans Björns Þórs!
föstudagur, maí 04, 2007
Eiturlyf eru böl
Er það svona sem þessi techno.is kvöld fara fram? Þetta hlýtur að vera ein sorglegasta sena sem ég hef séð.
Algert forvarnarmyndband. Sýnum grunnskólakrökkum þetta og við munum hafa dópfrítt Ísland árið 2012.
Algert forvarnarmyndband. Sýnum grunnskólakrökkum þetta og við munum hafa dópfrítt Ísland árið 2012.
fimmtudagur, maí 03, 2007
miðvikudagur, maí 02, 2007
Teikn á lofti
Hér er mynd sem ég kalla "Page From an Imaginary Children's Book"
Klikk fyrir Stærra
Mér fannst svo gaman að gera þessa mynd að mér datt í hug að gera heila bók í þessum stíl. Hver opna væri einmitt ímynduð blaðsíða úr barnabók, hálfgerð einnar-síðu örsaga. Enginn söguþráður eða samhengi, bara opna eftir opnu af fáránlegum augnablikum.
Hvað finnst ykkur?
Meira af dótaríi á Flickr síðunni minni.
Klikk fyrir Stærra
Mér fannst svo gaman að gera þessa mynd að mér datt í hug að gera heila bók í þessum stíl. Hver opna væri einmitt ímynduð blaðsíða úr barnabók, hálfgerð einnar-síðu örsaga. Enginn söguþráður eða samhengi, bara opna eftir opnu af fáránlegum augnablikum.
Hvað finnst ykkur?
Meira af dótaríi á Flickr síðunni minni.