Gjafmæli

Hujj en gaman að vera orðinn tuttugosjöára. Ég hef þá út árið til að verða frægur og að drepa mig með of stórum skammti af hlynsírópi eða að fá flensu í heitapott (flökkusagan segir að maður deyji ef maður fer í heitapott með flensu sko). Nei djók ég vildi ekki vilja deyja í einhverjum stjörnuljóma. Ég vildi miklu frekar feika dauða minn einsog allar þessar stjörnur eiga að hafa gert og skilja svo eftir glúrnar vísbendingar um að ég sé á lífi.

Jónína vakti mig með morgunmat í rúmið: brauð með osti & pestó og möffin með kerti oná. Alltaf jafn ferskt að vakna og vera farinn að háma í sig karamellumöffin áður en augun hafa náð að jafna sig af birtunni.

Jóní finnst gaman að gefa margar litlar gjafir frekar en eina stóra og er ég bara fylgjandi því. Ég óx nefnilega aldrei uppúr því að trúa að magn sé ofar gæðum hvað gjafir varðar. Ein gjöfin var frábær rauður gullgrafara-nærfata-samfestingur einsog mig hefur alltaf langað í. Ég get ekki beðið eftir að dansa gullgrafaradans í honum í sveitinni, með bakpoka með pönnu dinglandi í. "Gold! Gooollld!"

Og hey takk fyrir öll heillaskeytin á Facebook. Ég bókstaflega grét af gleði við að lesa hvert og einasta þeirra. Án djóks: Hágrét.