ARRR!

Ég er friðsæll, ljúfur maður. En stundum, bara stundum þarf ég að bíta í hnefann á mér til að berja ekki tölvuskjáinn. Ef ég myndi sjá þetta GERPI úti á götu fengi ég svo mikinn tryllings þrýsting í höfuðið að það myndi frussast hor út um nefið. Sjitt hvað ég væri til í að rykkja í þessa gluggatjaldahringi og sveifla mér í þeim einsog óður bavían. Og svo slitn.

Og hvað svo? Ætlar hann að leyfa barnabörnunum að kasta brennóbolta í gegnum húllahringina sína? „Hey afi lúser, megum við taka kollhnís í gegnum fávitagötin þín?“

*andar í bréfpoka*