Ímugust

Hér gefur að líta upphaf að haturslista sem ég hyggst bæta við statt og stöðugt. Um leið og ég finn pirrings-ensím flæða um garnirnar, þá dreg ég upp ímyndaðan blýant, hripa niður sökudólginn á ósýnilegt blað og sting því svo í leynivasann.
Þannig að passaðu þig góurinn, þú gætir hafnað á listanum næst!

Kynnar í fegurðarsamkeppnum eru ekki aðeins hallærisskríll með ístrubelti sem var með þátt á Bylgjunni anno 1986, heldur eru þau alltaf með þessar djöfulsins klemmuspjalds-möppur. Í staðinn fyrir að lesa af telepromptor standa þau hokin og lesa af möppunni og líta svo upp í vitlausa myndavél. Atvinnumenn.

Svona rúllugardínur sem maður þarf fyrst að tosa niður til að lyfta upp. Virka ekki.

Stamandi veðurfréttamenn. Eða bara nýliðar í fréttatímanum yfir höfuð. Þegar barnungt sjónvarpsfólk fer að stama og roðna í beinni útsendingu fæ ég svo mikinn óþægindahroll að ég kuðlast saman eins og könguló í dauðaslitrunum.