'tis the ballad of Bob: Dýrð

<body><script type="text/javascript"> function setAttributeOnload(object, attribute, val) { if(window.addEventListener) { window.addEventListener('load', function(){ object[attribute] = val; }, false); } else { window.attachEvent('onload', function(){ object[attribute] = val; }); } } </script> <div id="navbar-iframe-container"></div> <script type="text/javascript" src="https://apis.google.com/js/platform.js"></script> <script type="text/javascript"> gapi.load("gapi.iframes:gapi.iframes.style.bubble", function() { if (gapi.iframes && gapi.iframes.getContext) { gapi.iframes.getContext().openChild({ url: 'https://www.blogger.com/navbar/11318911?origin\x3dhttp://balladofbob.blogspot.com', where: document.getElementById("navbar-iframe-container"), id: "navbar-iframe" }); } }); </script>

föstudagur, apríl 03, 2009

Dýrð

Jesú var frábær og allt það, en hann var ekkert sérstakur í puttamatnum. Hvað nákvæmlega fékk fólkið að borða þegar hann galdraði fram fisk og brauð? Voru allir að kjamsa soðið fiskflak á ristuðu brauði? Eða einhverjar slímugar sardínur á þurru rúnstykki? Ekki vildi ég vera mættur í það partý. 'Hey Jesú, geturu ekki frekar kraftaverkað ostborgara?'

En samt er enginn betri en Blökkujesú: