"Hvernig er lífið í auglýsingabransanum í rauninni?"

Einhvernveginn svona:
J&L bloggið

Meiri Ímugust - haturslistinn bætir á sig.

Af hverju í ósköpunum bankar sumt fólk á bjórinn sinn áður en hann er opnaður? Svona pikk-pikk með einum putta á "gatið" á dósinni. Þegar fólk gerir þetta í mínum heimahúsum er mér helst nærri skapi að segja bara, "Nei, þú átt þennan bjór ekki skilið." og hrifsa dósina af viðkomandi. Og ef viðkomandi svarar, "þetta er til að minnka gosið í honum" þá fórna ég höndum og banka í hausinn á þeim áður en ég opna hann.

Þegar fólk segir 'hengur', einsog í "kunnátta mín í íslenskri málfræði hengur á bláþræði". Ég er ekki the málfræði-gestapó en ég þarf alltaf að leiðrétta fólk sem talar svona skakkt. Líka þegar fólk segir "Með Egil" en ekki "Með Agli". Æj, hver er ég svosem að kvarta, ég segi "Skeði" og "talva", en ég hata að ég tali vitlaust, þannig að þetta má vera á listanum.

Ég veit að Halli var fyrri til að minnast á það, en ég gjörsamlega hata hvernig íslendingar bera V og W alltaf vitlaust fram í ensku. Wery Vell! Réttupp hönd sem skilur mig!

Listinn hingað til:

Dósabankarar

Málfræði-þumbar

"V og W" vitlaust-fram-berarar

Klemmuspjaldavopnaðir fegurðarsamkeppnakynnar

Rúllugardínur

Stamandi fréttamenn

Getraun

Hver er pabbi hennar?













Grey stúlkan, hún er nákvæmlega einsog pabbi sinn, úff. En jamm, hver er sá gamli? Geðveikt kúl verðlaun í boði.

les flett les

Nokkrar bækur sem eru á náttborðinu:

PÝÞAGÓRAS:
Ástina er erfiðast að reikna

Eðli frumdýra finnsku túndrunnar

Skammtafræði fyrir lengra komna

BASALT
-Bergtegundin sem leynir á sér

Stjórnmálaleiðtogar Svartfjallalands og nágrennis
A-M

Að tjaldabaki hjá Sameinuðu þjóðunum

Marshall aðstoðin:
fyrstu fimm árin

SARENGETTÍ:
Eyðimörk með sál

Ég er að spá í að fá mér tattú

Af hauskúpu með snák í gegnum augun, eldtungum, lekandi blóði og gaddavír.

Eða dreka með rennandi blóði, eldtungum, gaddavír og hníf.

Eða logandi hníf með eldtungum, drjúpandi blóði og Drakúla.

Eða Drakúla að stinga hauskúpu með logandi hníf.

Eða hauskúpu að berjast við dreka með eldtungum, gaddavír og blóði.

Eða logandi blóð að kýla Drakúla.

Eða mótorhjól að kyrkja dreka með eldtungum.

Eða dreka, Drakúla og blóð að borða eldtungur.

Erum við komin með nýyrði hér?

Sko, í ensku er talað um að 'dial a number' í símann. Getur maður ekki sagt "Dældu fyrir mig númerið" eða "Dældu á kjeppann"?

Ekkert fyndið? Bjöllinn er þunnur, gimme a break.

Hlutir sem ég vil að hendi þann skítuga óþokka sem stal hjólinu mínu

1) Að önnur höndin hans verði soðin og hin fryst.

2) Að hans nánustu gangi í sjóinn.

3) Að hann þurfi að bíða ógeðslega lengi í röðinni á Óliver.

4) Að hann gubbi lifur og botnlanga eftir langa skemmtisiglingu þar sem skemmtiatriðin voru ömurleg.

5) Að hann stofni hljómsveit sem verður eins-smells-undur og hann leiðist út í dópið, tapar öllu og segir alla ömurlegu söguna frammi fyrir alþjóð í helgarblaði DV (allt viðurkennt, líka tottið fyrir kókinu þarna um kvöldið)

Ímugust

Hér gefur að líta upphaf að haturslista sem ég hyggst bæta við statt og stöðugt. Um leið og ég finn pirrings-ensím flæða um garnirnar, þá dreg ég upp ímyndaðan blýant, hripa niður sökudólginn á ósýnilegt blað og sting því svo í leynivasann.
Þannig að passaðu þig góurinn, þú gætir hafnað á listanum næst!

Kynnar í fegurðarsamkeppnum eru ekki aðeins hallærisskríll með ístrubelti sem var með þátt á Bylgjunni anno 1986, heldur eru þau alltaf með þessar djöfulsins klemmuspjalds-möppur. Í staðinn fyrir að lesa af telepromptor standa þau hokin og lesa af möppunni og líta svo upp í vitlausa myndavél. Atvinnumenn.

Svona rúllugardínur sem maður þarf fyrst að tosa niður til að lyfta upp. Virka ekki.

Stamandi veðurfréttamenn. Eða bara nýliðar í fréttatímanum yfir höfuð. Þegar barnungt sjónvarpsfólk fer að stama og roðna í beinni útsendingu fæ ég svo mikinn óþægindahroll að ég kuðlast saman eins og könguló í dauðaslitrunum.

WTF

Ég var að borða bleikar pönnukökur. Hvurslags öfuguggamatur er það? Þetta var einsog að háma í sig skinku með sýróp og rjóma. Gott samt.

866

Ég tók þá meðvituðu ákvörðun að blogga ekki í fyrradag, enda nennti ég ekki að hafa orð á þessum margrómaða djöfladegi. Í gær lá svo bloggerinn niðri og núna eru atburðir helgarinnar ekkert voðalega ferskir lengur. Hálf úldnir bara.

En whatever, hér kemur ýldan (segir maður það?):

Það var mjög notalegt að sleppa úr einni helgi og passa hús í heimahverfinu. Breiðholtslaugin stendur enn fyrir sínu (ég vann þar í denn) og er búið að bæta við pútt-velli þar sem gamlir kallar geta mundað kylfurnar í drjúpandi blautum speedósum. Svo var tekinn rúntur um gamla gettóið og farið í pólska matvöruverslun í Æsufellinu. Starfsfólkið, viðskiptavinirnir og vörurnar sjálfar töluðu öll pólsku og var þetta ein skemmtilegasta búð sem ég hef skoðað lengi. Mæli með súkkulaðinu með marcenpanowa-fyllingunni, svínasmjérinu og pulsunum í kryddleginum (selt í plastpokum).

Gulla gerðist hetja og reddaði mér miða á ESG á sunnudeginum. Ég verð henni lengi þakklátur fyrir það því þessir tónleikar voru þeir skemmtilegustu sem ég hef farið á síðan The Zutons spiluðu á Airwaves í fyrra. Þessar miðaldra konur og dætur þeirra litu út og klæddu sig einsog húsmæður úr Harlem en spiluðu meira fúnkí tónlist en þúsund glamúrpúngar einsog Trabant gætu nokkurn tíman gert. Áhorfendur voru alveg með á nótunum og sungu, öskruðu og klöppuðu með hverju lagi sem þessar mömmur fluttu (sem er eitthvað sem ég hélt að íslendingar gætu aldrei gert). Við fórum út af Nasa og í partýstemmingu með gleði og mikla von í hjarta. Allir gæta verið kúl, líka mamma þín.

Ég verð svo að koma að þessari pikköpp línu sem var óspart notuð um helgina með góðum árangri:
"Hey babe, you like cooking? 'Cause I got a recipe for adultery!"

It was the summer of '84

Töffari þessi. Ei meir en fjögurra ára gamall og strax farinn að glápa á myndbönd með Roxy Music.

Drottni séu þakkir sýndar fyrir frjádag, sem er í dag

Shabba!
Ég var að útskýra orðatiltækið "Látum hendur standa fram úr ermum" fyrir útlending og ég var minntur á hversu fokking brilliant orðatiltæki þetta er. Þvílík orðheppni. Valgeir Guðjónsson er snillingur sem ætti að fá Fálkaorðuna. Ég meina, þetta er gæjinn sem samdi Sigurjón Digra.

Nish Nish...
Föstudagslagarinn sem og mánudagslagið hafa flutt búferlum yfir á Skrúðgönguna. Fáið ykkur kröfuspjöld, dánlódið og sturtið ykkur einn tvöfaldan. Slagarinn þessa vikuna er alger solid-gold hittari. Yer gonna cream yer jeans, fer shure!

Ég er Magnús - Ég er Pétur

Hey, þú'st ég er makkakall og allt það sko, en ég verð aðeins að fá að kúka yfir þessar nýju auglýsingar þeirra.
Skoða þær hér.

Allt frá hinni klassísku '1984' hafa Apple verið með sömu skilaboðin: Apple er ungt og hipp á meðan PC borðar munaðarleysingja.

Spólað áfram um 22 ár og Apple er ENN með sömu auglýsinguna í gangi, nema að nú sjáum við þessa karaktera:















Þetta eru semsagt tölvurnar holdi klæddar. Annar er casually hipp og með smekklegt slacker-skegg á meðan hinn er klunnalegur auli í ljótum jakkafötum (sá fær fimmhundruðkall sem giskar hvor er hvað).

Makk eru skemmtilegri kosturinn að mörgu leiti, en útópíuþvælan um að Makkar séu einhverskonar gallalausar draumavélar sem aldrei frosna, bila, fá veiru, ruslpóst eða gera innsláttarvillur er megnasta kúatað. Foj.

Þessi svali og easygoing stóribróðir hefur greinilega aldrei leikið sér með strandboltann:










Nú eða fengið eitthvað svona rugl:









Nú eða fengið þennan ógnvænlega glugga, sem fellur einsog svart tjald yfir skjáinn og steindrepur tölvuna (fékk þetta helvíti svona fimm sinnum á dag áður ég henti ruslinu í viðgerð):













Þessi er kallaður ýmsum illum nöfnum: "Screen of Death", "Gráa Dulan" og einsog ég kýs að kall'etta, "LEIKTJALD LÚSÍFERS!"

En það sem ég vildi sagt hafa, Makk er líka rusl stundum, alveg einsog tölvur sem eru knúnar af Windows.
Og hana nú, einsog hænan sagði þegar hún datt á bakið.

Ógnargnýr!

Kvikmynd kvöldsins er bandaríska spennumyndin 'Þrumugnýr'.
Myndin, sem er frá árinu 1991 segir frá ungum lögreglumanni sem tekst á við hóp glæpamanna sem stunda brimbrettareið á milli þess sem þeir ræna banka. Þýðandi er Snædís Hólm og er myndin stranglega bönnuð börnum.


Ég sakna svo mikið þegar allar bíómyndir sem ráku á fjörur okkar þurftu að heita eitthvað á íslensku. Það mátti ekki vera 'The Goonies' eða 'Naked Gun'. Það varð að vera 'Strákapör' og 'Ærslagangur í löggunni' eða eitthvað þannig. Ekki mátti spilla tungum íslenskrar æsku sem herjaði á flettirekkana og flækti myndbandssnældur í videotækjum. Í þá gömlu rósrauðu daga var 'Die Hard' betur þekkt sem 'Á Tæpasta Vaði' og 'Lethal Weapon' hét 'Tveir á Toppnum'.

En í dag, psh, Who gives a shit? Krakkar í dag eru svo fjöltyngdir, mar. En reyndar er RÚV enn að halda í gömul gildi. 'Lost' heitir þar 'Lífsháski'. Guð blessi móðurmoldina.


Getraun:
Hvað heitir kvikmynd kvöldsins á frummálinu?