Vivre Sur Vidéo

Haukur á Monitor bað mig (og fleiri) um að gefa álit á nokkrum innlendum tónlistarmyndböndum. Þetta er það sem mér fannst. Linkar vísa á Jútúp.


Mercedes Club – Meira frelsi
Ég hef aldrei fattað þessa músík, finnst hún hljóma svo mikið einsog barnaefni. Ég sé bara fyrir mér skoppandi tölvuteiknaðar kúlur, hlæjandi smábörn og Íþróttaálfinn. Undarlegast finnst mér að sjá/heyra fólk með svona lagað á gargandi blasti þegar það er bara eitt í bílnum. Svo unaðslega einmannalegt.

Hvað myndbandið varðar... tja er þetta ekki bara djók? Lagið samið af auglýsingastofu, myndbandið stolið úr öllum áttum og allir á litinn einsog blóðmör. Það verður amk skellihlegið að þessu í svona "Djöfull vorum við sikk í gamladaga" þætti eftir 20 ár. Og afhverju er Ceres 4 með í þessari auglýsingu? Var hann ekki pönkari?

PS-
Segir hún "að ÉTA meira frelsi" í viðlaginu? Furðu abstrakt texti miðað við flytjendur.


Eurobandið – This is my life
Mikið er ég glaður að hafa haft rænu á að sjá ekki á einn einasta þátt af Laugardagslögunum. 

Eurovision keppendur eru algjörlega skiptir til helminga. Annars vegar írónískur hallærisglamúr sem veltir sér uppúr djókdýrkun, og hinsvegar austantjaldslið sem tekur þetta alveg grafalvarlega. Mér finnst þessir tveir heimar mætast í þessu myndbandi. Alveg fleiming gay og glitrandi fútt og flipp, en alveg rosalega meðvitað og pínu sálarlaust.

Það er alveg nóg komið af kitsch í Eurovision. Við þurfum meira Gente Di Mare og minna Hupa Hule.

Þetta myndband er alls ekki minn Campari-bolli, en hugmyndin er svosem OK og allt er atvinnumannslega unnið (kannski full atvinnumannslega). Ég gef þessu Cinq Points af Deuze mögulegum.


Bloodgroup – Hips Again
Það tók mig svolítinn tíma að komast yfir að gellan virðist vera með fjórar augnabrúnir.

Þegar maður skoðar "Krútt" í orðabók framtíðarinnar þá mun þetta vídjó koma upp (í framtíðinni verða allar orðabækur myndskreyttar með vídjóum). Þau eru skræpótt, með stór gleraugu og finnst rosa gaman að vera pínu lúðaleg. Myndbandið er alveg að springa úr eitíshallæriskúli, sem mér finnst pínu fyndið því þau líta út fyrir að vera fædd í kringum 1991.

EN það er greinilega geðveikt gaman hjá þeim og af öllum myndböndunum sem ég fékk að tjá mig um, þá væri þetta líklega það eina sem ég hefði jútúpað af eigin frumkvæði. Áfram Færeyjar.


XXX Rottweiler – Blautt Malbik
Ég er mikið fyrir nostalgíu, en þótti ekkert spes að ferðast aftur til áranna þegar brundbúllur voru töff og það þótti sexí að vera strípikvendi með brennóboltabrjóst og hárlengingar úr pólýester.

Athyglisvert líka að innan um túttuhrist og rassaglenningar voru myndir af stríðshrjáðum börnum með handsprengjusár í andlitinu.

Ég veit ekki, kannski er þetta bara ógeðslega töff og smekklegt hjá markhópi XXXR. Ég hlusta á Fleetwood Mac. Hvað get ég eiginlega dæmt um hvað sé kúl hjá hiphop krádinu? 


Dr. Gunni – Homo Sapiens
Ef við höldum einhverntíman þjóðarsöfnun til að kaupa tímavél, þá segi ég að Dr Gunni fái fyrstur að prófa. Hann yrði snöggur að fara aftur til dýrðartíma sinnar kynslóðar og kýla Ronald Reagan í magann. 

Heimatilbúið, flippað og fullt af semi-krassandi eitís áróðri. Nýbylgjupopppönkið mun aldrei deyja á meðan lið einsog Doktorinn standa vörð um það. 


Jeff Who? – Barfly
Klárlega besta myndbandið í þessu úrtaki. Alvöru hugmynd sem er vel framkvæmd. Fín myndataka og gasaleg stemning. Þeir hljóta samt að vera alveg ofboðslega þreyttir á að syngja þetta í dag. Snúa örugglega hljóðnemanum að áhorfendum og leyfa þeim að la-la-lallast á meðan þeir fá sér sígó baksviðs.

Í lokin hefði ég reyndar verið til í að sjá dverginn sem bandið talar um. Alltaf gaman að sjá dverg með drykkjuvandamál eyðileggja trommusett. Fæ ekki nóg af því.