Æskunni er sóað á hina ungu.

Gætu unglingar mögulega verið ógeðslegri? Þeir eru dekraðir, feitir, óbaðaðir og lufsast um "hö"-andi með fitugt hár og neðri vörina niðrá bringu. Mér er helst mál að kasta upp þegar þessi ógeð betla fólk um sígarettur á Hlemmi. Ég sá gæja láta undan og gefa einni gelgjunni sígarettu. Hún strunsaði burt án þess að þakka fyrir.

Gæjinn: "Á ekki að þakka fyrir sig?"
Gelgjan: (stöðvar strunsið) "Hööö? eh takk eða?"
Mannkynið: "Hvað er að verða um mig?"

Svo eru þau öll í þessum ógeðslegu víðu, svörtu buxum sem eru með keðjum, böndum, reimum, göddum, lyklakippuhringjum og öðru glingri. Kannist þið ekki við þetta?

Ef minn unglingur kæmi einhverntíman heim í þannig martraðarbuxum mundi ég kæfa hann með kodda í svefni.

Smá Skoðanakönnun

Af hverju eru svartar konur alltaf með hárkollur?




Af hverju fara þær bara ekki í... þú veist... hárgreiðslu?

Smoooooooth

Bobby Smooth, Svenni Snekkja og Jónína de la Breezy spila seyðandi skúturokk í listaháskólanum Skipholti í kvöld frá kl 21:00.



Smella á plakat fyrir smáa letrið.

DáF #32

Bo Derek
Sú eina sem kemst upp með þessar 90's fléttur.

Sérþarfir

Þarftu að kaupa strigaskó fyrir blindrahestinn þinn?
Leitaðu ekki of langt yfir skammt.
Hlekkur

- - - - - ---- - - - - -- -

Þetta vil ég láta gera við mig þegar ég drepst:
Hlekkur

Ösk

Sígó-bannið tekur gildi í sumar og það hlaut að koma að því að ósættisraddir kráareigenda færu að heyrast. Nú hefur fyrsta kæran borist í hús yfirvalda þar sem heimtað er að þetta bann verði afturkallað eða því breytt. Hvaða krá haldið þið að hafi kært?

Jú, að sjálfsögðu Ölstofa Kormáks og Skjaldar. Þetta tjörublauta reykhús er einhver sá mengaðasti samkomustaður sem ég hef stigið fæti í. Þvílíkt og annað eins hvað er reykt mikið þarna inni. Að ganga einn hring á Ölstofunni er einsog að vaða alklæddur í sundlaug, slíkur er reykurinn. Fötin verða haust-brún á lit og hárið skrælnar af eitrinu. Maður eldist um mörg ár að vera þarna inni. Glös renna úr höndum gesta því þau eru blaut af fitukenndri tjörubrák og fermetrafjöldi rýmisins hefur minnkað af uppsöfnuðu eitri sem situr einsog kítti á öllum yfirborðum. Augun renna tárum og greftri í leit að opinni rifu þar sem andrúmsloft mætti finna. En fyrir öll slík op hefur verið neglt, boltað og lóðað.

Ég er nú ekkert tóbaks-skoffín og vil taka það fram hér. Ég hef stundað Sirkus í tæpan áratug og hef tóbaks-blettótta olnboga þess til sönnunar. Sirkus er alger stybba. En Ölstofan er of mikið jafnvel fyrir mig.

Auðvitað eru Kormákur og Skjöldur af þeirri týpunni sem lifir enn í Iðnaðarbyltingunni og þykir tóbaks-angan og kolamengun af hinu góða. Þeir telja tóbaksreykingar eflaust herramanna-sport, rétt einsog að skjóta refi og stýra bifreiðum. Það er bara málið fyrir þá að loka hér og þræða reykbanns-laus ríki gegnum A-Evrópu næstu árin. Þeir taka þá kanski drykkfellda fjölmiðlastéttina með sér... þannig að þetta er allt af hinu góða.

Kertin ekki kólnuð

Bloggið hennar Jónínu á tveggja ára afmæli í dag. Kampavínskorkur í loftið fyrir hana.

Smá Skoðanakönnun:

Hvað var best við SPK?

a) Slímsturtan
b) Körfuboltavítaskotin
c) Kókósbollukappátið
d) Að giska hvað SPK stóð fyrir



Hér er sólbrenndur Bob á Hróarskeldu 2004,
að hækka í Pálma Gunnarssyni í SPK bolnum sínum.

Draumadís á Föstudegi 31

Farrah Fawcett

SÆSTRENGURINN ER SLITINN! SÆSTRENGURINN ER SLITINN!

Netið er voðalega hægt hérna. Jónína hringdi því uppí Hive og þeir sögðu að sæstrengurinn væri slitinn.

Núnú, hin daglega slitnun sæstrengsins kom þá greinilega svolítið snemma í dag, ég bjóst ekki við henni fyrr en níu.

Er einhver sæstrengsfróður hér sem getur frætt mig um þennan sæstreng? Hvernig getur sæstrengur sem liggur á botni Atlantshafsins slitnað fimmtán sinnum á mánuði? Er hann búinn til úr spagettí? Er hann einangraður með klósettpappír? Það er greinilegt að það má ekki koma gára á sjávaryfirborðið, þá slitnar sæstrengurinn einsog liðamót í spetthlaupara og íslenska þjóðin þarf að stelast í þráðlausa netið heima hjá Hans Enoksen í Kulusuk.

Hér er mín kenning:
Sæstrengurinn slitnar ekki. Hann er alltaf slitinn. Einu skiptin sem hann er "heill" er þegar einhver þorskur hefur villst í gatið og leiðir strauminn í gegnum sig. Svo þegar fiskurinn fuðrar loksins upp af strauminum er ekkert til að tengja endana saman og sæstrengurinn er "slitinn" á ný.

Rökrétt?

antiklám

Kringlan byrjar sína fermingarherferð og hefur greinilega lært af Smáralindarævintýrinu:



Nebb, hér er ekki möguleiki fyrir jafnvel geðveikustu háskólakennara að finna neitt sem er klámfengið á nokkurn hátt. Nú eða skemmtilegt. Eða smart.

OK, ég skil að Kringlan vilji ekki ýfa neinar fjaðrir á þessum klám-paranojuðu tímum, en getum við tekið því rólega með að ÞRUMA pendúlnum af alefli í hina áttina? Hvaða amish-mormóna-viktoríutíma-sunnudagsskóla-hreinlífis stúlkubarn á þetta að vera?

Munnurinn er auðvitað harðlæstur svo engin þrútin typpi komist þangað inn. Ekki einsog að þessi Gunnfríður mundi hleypa karlkynfærum nærri sér til að byrja með, klæðaburðurinn gefur það til kynna: Flatir flatbotna flatskór, einkennisbúningur úr súpueldhúsi Hjálpræðishersins og svo kósí bingóblússa svo henni verði ekki kalt á öxlunum sínum.

Þeir þurfa bara að bæta við æðahnútum og lesgleraugum með lítilli keðju og þá er komin auglýsing fyrir eldriborgara-útsöluna.

Tíhí:

I Heart AK

Ég hef ekki komið hingað síðan á Halló Akureyri '97 þannig eftir að hafa lokið skyldustörfum mínum í dag fannst mér gott að upplifa Akureyri sem túristinn sem ég er. Mest naut ég þess að kynnast litlu sérkennunum, þessum litlu sérvitru hlutum sem gera Akureyri svo frábrugna höfuðborginni. Pínulítið öðruvísi venjur í mat, talanda og hugarfari. Afar sjarmerandi.

Franskar í pulsubrauði, pizza með bernaise-sósu, telja tennurnar í bæjarstjóranum, áfeng kokteilsósa, kók í trekt, snoða ketti, mjólk í átthyrndum fernum, svipuhögg á tíkall, innanbæjarsímtöl, frosinn ostur, hestamjólk, lyklakippumetingur og hið árlega bómullarkappát.

Það er varla að maður tími að fara heim á morgun.

*stolt!*

Húrra fyrir Ívar bróður og félögum í Spooky Jetson, sem voru að komast áfram í músíktilraunum! Wúwú!

Ég lofa, eftir tvö ár munu Q, NME og Undirtónar2 segja: "Fuck these Beatles faggots. Spooky Jetson are the REAL fab four."

Bobby Does Akureyri

Hvað segiði, hvað á maður að gera?
Hvar hanga allir kúl krakkarnir fyrir norðan?

Pssft

Ég blandaði saman Diet Coke, Coke Light og Coke Zero og það bragðaðist einsog Ískóla.

Djók. En hvað er samt málið með þessar óþolandi sjónvarpsauglýsingar fyrir sykurlaust kók? Auglýsingarnar fyrir Coke Light ("Klöppum fyrir...") voru erfiðar fyrir sálartetrið í ofvirku myndmáli, hrópi og klappi. En um leið og þeim linnti tók við nýja herferðin fyrir Coke Zero. Þar er það nákvæmlega sama sagan. Síhækkandi hvatningar-öskur (í gegnum gjallarhorn meiraðsegja) og meðfylgjandi fagnaðarlæti og klapp. Það tekur á að sitja undir þessu (eða að leiða þetta hjá sér). Maður er bara másandi þreyttur og uppgefinn eftir svona skynfæra-áreiti.

Ég er orðinn þyrstur af þessu. Ég ætla að fá mér Diet Pepsi, Pepsi Light og Pepsi Max.

Djöfull hefur þessi verið í ógeðslegum skóm.

Litli Kroti

Af eintómri leti set ég hérna inn óbreytt búlletin af mæspeis.


- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

So I finally decided to do something on this here myspace blog.

So here's Lil' Scribble.



Selected sketches, doodles and handicrafts from my drawing blog.
A diet-myspace version, if you will.
Go, click, view, subscribe, comment.

Yer pal,
Bobby.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -


Í grundvallaratriðum eru þetta valdar færslur af venjulega teikniblogginu mínu, bara á mæspeis. Svona syndication.

Draumadís á Föstudegi 30

Barbara Bach
Bond-stúlka og frú Ringo Starr.

Að mestu orðlaus

Drottinn minn hvað þetta er góð mynd.

-Yeah... SEE ya!

Ef árið væri 1987 og ég í stjörnusokkum með laugardagsnammileifar í munnvikunum þætti mér þetta atriði íróníulaust mest kúl í heimi. En árið er í dag, og þetta er svo fyndið að það veldur flogaköstum. Ég meina, ég hló svo mikið að ég sá framtíðina.

Hér má sjá snarvitlausa slagsmálasenu úr kvikmyndinni Undefeatable með Cynthiu Rothrock í aðalhlutverki, en Cynthia ætti strax að kveikja á bjöllum hjá þeim sem stunduðu bönnuðu myndirnar í æsku.

Þeir sem etja kappi eru svo sannarlega litríkar persónur:
a) Góði gæjinn, sem er alvörugefinn en orðheppinn endurskoðandi með líkama Adonisar.
b) Hnakka-hár-prúður en trylltur vísindamaður með blóðlosta og hnífa-fryggð.
c) Kona í fatla.



Ó hvað þetta er mikill eitís slagsmálahasar! Sveittir hómóerótíkusar rífa sig úr fötunum af minnsta tilefni, öskra og Hæjaahh í hverju höggi. Uppáhaldið mitt er sló-motion höggin og ofleikurinn (og slefið) sem fylgir.

*þerrar hlæji-tár*

Orð fyrir tvo

Allir vita að sá sem segir að eitthvað "skeði" fer með rangt mál.

En hvaðan kemur þetta orð, "skeði"? Að segja að eitthvað "hengur" er bjögun á "hangir", en ég er ekki að sjá hvaða atviksorð er verið að níðast á þegar einhver segir "skeður".

Getur verið að einhverjir óknyttakrakkar voru í gamladaga að búa til orð sem voru þegar dæmt vitlaus? Ef svo er, þá segi ég að við ættum að byrja að semja rangyrði á ný. Eins og til dæmis "að vera í döðlum yfir einhverju".

Blöðrur

Hurru! Svona getur maður gleymt sér.
Ballaðan átti tveggja ára afmæli um daginn!

Hér er fyrsta færslan. Og hér er (án minnar vitundar er hún var skrifuð) tveggja ára færslan.

Fæ ég knús-köku?

!

Hefurðu séð þetta! Finnst þér þetta ekki bæði skrítið og fyndið! Værir þú ekki til í að lesa þessa skýrslu! Ætli hún sé ekki geðveikt spennandi og fullyrðandi!
Viltu lesa fréttina!


Og svo sá ég þessa auglýsingu á sömu síðu.

Geggjuð týpógrafía mar. Þókaðu strax.

Smá Skoðanakönnun:

Hvað er hinn fornfrægi extrím-sportari Arne Århus að gera í dag?

Herm

Time Magazine kemur núna út á íslensku.

The Rubber Menace

Krakkar, í alvörunni, þurfum við ekki að stöðva þennan Crocs viðbjóð?
Í alvöru. Fæ ég amen?

ihatecrocs.com
Crocs hatarar á myspace

Til Kynlífshjálpartækjaverslunarinnar:

Hvað er málið með svona "Edible undies"? Svona ætar nærbrækur sem eru ætlaðar til gamans í rúmleikjum ástfanginna hjóna. Þær koma í bragðtegundum og allt, bæði karlkyns og kvenkyns.

Er það eitthvað sexý? Að borða nærbuxur?

Ætli einhver hafi borðað sig saddann af ætum nærbrókum? Étið þær einsog nammi? Ég segi bara nærbuxnakappát.

Fyrir ykkur Apple nördana þarna úti.

Draumadís á Föstudegi 29

Grace Kelly

Ég man rykugar plöntur

Mamma hefur unnið á sömu læknastofunni í hérumbil þrjá áratugi. Fyrir einhverjum árum flutti stofan búferlum í Mjóddina, sem er hægt og bítandi að breytast í læknastofu- og læknadóphöfuðstað borgarinnar. Þessi læknakommúna þekur alla "efri hæð" Mjóddarinnar og hefur meira að segja keilusalurinn geðþekki þurft frá að hverfa fyrir lungnadælum og gips-dufti. Þar eru læknar af flestöllum tegundum með aðsetur. Þeirra nýjastir lýtalæknar. Á jarð-levelinu eru svo eitthvað í kringum fimm apótek, eitt við hvern útgang og bíða lyfsalar þar veifandi magnýl-stílum og ilja-röspum. En áður en mömmu var pakkað í kassa með plöntunum og gömlu tímaritunum í biðstofunni og flutt í Breiðholtið voru höfuðstöðvarnar í Síðumúla. Þar fékk ég barnungur að lufsast og skoða mig um meðan mamma vann í móttökunni.



Húsið er á horni Síðumúla og Fellsmúla, beint á móti þar sem Góði Hirðirinn er í dag. Húsið var bersýnilega byggt á áttunda áratuginum og er með öll ytri einkenni skrifstofuhúsnæðis þess tíma: Taflborðsmynstur úr jarðlituðum plastflötum og hálf-spegluðum rúðum. Molin steypa, krumpuð plast-höld á hurðinni og hnefafylli af vonleysi. Sígarettustubbar og grænt/ryðgað slím niður veggina undir niðurfallspípunni í horninu. Alveg einstaklega nöturleg bygging. Þarna þurfti pabbi að skutla mér tvo daga í viku til að hangsa með mömmu í nokkra tíma eftir leikskóla.

Gangurinn var dimmur og öll gólf og tröppur voru úr dökku grjóti. Ég man enn eftir "Stofnana-ganga-lyktinni" (og finn oft í dag): blöndu af loftleysi, pappír, ryki og grút af handriðinu. Stofan var á þriðju hæð, en mamma tók aldrei lyftuna. Ég skildi hana vel, enda var þessi lyfta örugglega ein af þeim fyrstu á landinu. Þröng, hávaðasöm og væntanlega hýfð upp af múlösnum. Hún sagði mér frá ótta sínum við að festast í henni og enn þann dag í dag sýp ég kveljur innra með mér við minnstu ókyrrð í lyftuferðum.

Glerið sem skildi Læknastofuna frá ganginum var gul-leitt og með hraunáferð. "Læknastofan Síðumúla" var límt með svörtum stöfum á hurðina. Þegar inn var komið blasti við manni biðstofa. Og ég vil setja gæsalappir utan um það (og stóran staf): "Biðstofa". Ef það er eitthvað sem lætur mig hugsa um mannlegt vonleysi og níunda áratuginn þá er það þessi biðstofa sem lifir ó svo fersk (eða mygluð sko) í huga mér. Gólfið var teppalagt og loftið rykmettað eftir því. Á einum langa veggnum var dökkur viðar-panell með grafík-myndum í römmum og á veggnum á móti var strigi. Semsagt brúnt, ofið efni með strigaáferð sem var límt á vegginn. Rykið kúrði þar líka. Tímaritin ævaforn, meiraðsegja á eitís-standard. Fiskifréttir, Áfangar, Fréttaljósrit Hjartalæknafélagsins. Lestrarbirtan var ekki mikil. Latte-brún strimlagluggatjöld úr þungu hör-efni huldu þá litlu sólarglætu sem gæti skinið inn um gluggann. Band úr svona plast-perlum gat maður tosað í til að glenna upp strimlana, en ég held að það band hafi endað sína ævi þarna ó-í-tosað (nema að það sé þarna ennþá, kæmi mér ekki á óvart). Birtan kom frá flúorstöngum sem voru í ferhyrndum ljósastæðum með plast-rimlum. Eitruð birtan lýsti upp plönturnar. "Plönturnar". Þetta voru pálm-kennd fyrirbæri í viðar-klæddum boxum. Hvort þetta var lifandi eður ei man ég ekki, en laufin sliguðust undan ryki og sjúklinga-gerlum. Moldin, ef einhver mold var í boxinu, var síðan hulin með ljósleitum hraunkúlum sem ég tók stundum handfylli af og krítaði með á stétt heima.

Hurð skildi að sjúklingana og atvinnumennina. Mamma sat á bakvið gler og afgreiddi þá hjartveiku sem biðu með sixpensara í höndunum og klossa á fótunum. Ég lék mér við að teikna á bréfsefnið með áherslupennunum, hefta það saman og pota í appelsínugula frímerkjableytinga-svampinn. Stundum starði ég á skilti sem á stóð, "Þú þarft ekki að vera klikkuð til að vinna hérna, en það hjálpar". Ég fattaði ekki kaldhæðni á þessum tíma og hló því ekki. Stundum fann ég myndir af Michael Jackson í tímariti. Þær klippti ég út og stakk í vasann. Ég þrammaði á milli grárra skjalaskápa í myrkvuðu herbergi bakatil. Eina birtan var gulleit glæta sem barst inn um gárótt gler. Afmyndaðar skuggamyndir læknanna gengu um ganginn hinumegin. Skáparnir voru fullir af litríkum skýrslum sem mamma kallaði "Sjúlnal". Mér fannst meira gaman að labba um gangana og skoða læknana að störfum.

Flestir læknarnir voru hjartalæknar og tækjabúnaður þeirra var frá seventís. Mikið um stórar vélar sem voru ýmist brúnar, ólífugrænar eða appelsínugular. Svana vann við að taka blóð úr fólki og ég sagði henni brandara meðan blóð í plastílátum hringsnerist í blóðsnúningsvélinni (blóðvinda? Gátu þeir ekki bara hrist ílátið?). Á rölti mínu sá ég menn sem voru berir að ofan taka þrekpróf með sogskálar og snúrur límdar við sig. Þeir önduðu erfiðlega með veikindahryglum. Gul birta og þessi rosalega ryk- og fúkkalykt.

Ég áttaði mig ekki á því á þessum tíma, en þetta umhverfi sogaði úr manni lífsþróttinn. Flúorljós, teppaveggir og þessir hryllilegu brúnu litir allstaðar. þegar mamma kláraði að vinna og fór með mig heim vissi ég ekki af hverju ég var alltaf þreyttur og nennti ekki að gera neitt lengi eftirá. Þetta var auðvitað bara vottur af þunglyndi eftir að hafa verið í þessu ömurlega umhverfi.

Læknastofan í Mjóddinni er stofnun af nýju tegundinni. Hún er hvít og björt, með dúkum á gólfum og með bjart og brosandi starfsfólk. En sú staðreynd að mamma tórði í Síðumúlanum í nær tuttugu ár án þess að tapa vitinu gerir hana að hetju í mínum augum.

Ég er fullviss um það að þessi síðdegi sem ég eyddi í Síðumúlanum eru ástæðan fyrir því að í dag er ég með óheilbrigða þráhyggju fyrir eymdarlegri nostalgíu.


- - -

Í næsta þætti:
Ömmu-íbúðir og af hverju ég elska gluggakistur troðnar af plöntum og veggi þakta í útsaumi og ljósbláum skraut-diskum.

Rosalega sniðugar auglýsingar fyrir tannþráð.

Fals

Það er alltaf jafn gaman að sjá þegar Fréttablaðið falsar myndir af frægu fólki sem er statt hérlendis:



Hér höfum við falsaðan Leo DiCaprio að tí-hí-hía fyrir utan Sirkus eftir einum of marga kokteila á hótelbarnum. Hvað, nenntu þeir ekki að bæta við Eiði Smára og Höllu Vilhjálms í svona hugsanlegum vina-hittingi?

Mér fannst líka sprenghlægilegt þegar þeir fölsuðu Jude Law að spranga í Laugardalslauginni með krikketkylfu.


PS-
Ég er viss um að Leo muni spilla siðvitund mun fleirri ungra kvenna á meðan dvöl hans stendur en nokkur klámráðstefna hefði getað gert.

Bikar

Martin Scorsese hefur verið tilnefndur sem besti leikstjórinn svona fimmtán sinnum fyrir myndir einsog Raging Bull, Taxi Driver og Goodfellas. En hann hefur alltaf tapað fyrir einhverjum myndum einsog Footloose, Bevely Hills Cop 2 og Ernest goes to Jail. Svo vann hann loksins núna í ár fyrir The Departed. Ég var að horfa á þá mynd í gær og fannst þetta EKKERT nema ágætlega vel heppnað löggudrama. Góð mynd og allt það, en hún kemst ekki einusinni á topp 5 uppáhalds Scorsese listann minn. Svo las ég að Jack Nicholson hafi ráðskast með Marty allan tíman, leikstýrt sjálfum sér og verið breytandi textanum. Enginn leikstjórnarsigur þar á ferð.

Svona í alvöru, hvort mundir þú frekar vilja: Vera verðlaunalausi utangarðsleikstjórinn sem var alltaf betri en þessir aular og grenjandi þakkarræðurnar þeirra, EÐA þurfa að sitja og horfa á verðlaun sem þú áttir ekki skilið og hafir bara fengið því "það var kominn tími á kallinn". Svona lifetime-achievement verðlaun hefðu verið betri, í alvöru.

Þeir hefðu frekar átt að draga fram aulana sem stálu bikarnum af Scorsese í fortíðinni og hýða þá á sviðinu. Það hefði verið meira fullnægjandi en þessi þykjustu-skammarverðlaun.

Ég er viss um að Marty finnst þetta innihaldslaus verðlaun og felur Óskarinn einhversstaðar á bakvið skáp og horfir frekar á Raging Bull Plakatið sitt.


**uppdeit

Þetta tel ég vera helsta leikstjórnarsigur Martin Scorsese:



Jebb, hann leikstýrði þessu. Shamone!

Mitt slot er þitt slot

Ef þú ert vinur minn, Jónínu eða okkar beggja, endilega komdu og hjálpaðu okkur að setja yl í þetta kalda, lífslausa og óhugnalega hús.

Ostar, bús og músík verða á boðstólum og svo er aldrei að vita hver kíkir í heimsókn. Gísli Rúnar? Mel Gibson? Lík Önnu Nicole Smith?

Plaff

Þetta atriði úr kvikmyndinni Zabriskie Point eftir Michaelangelo Antonioni er með því magnaðasta sem ég hef séð.

Hipparnir sigra þegar "normið" er bombað í loft upp. Bækur, matur, föt og sjónvörp eru sprengd í tætlur í gríðarlega slow motion og áhorfandinn situr dáleiddur yfir öllu saman. Þessu atriði var seinna stolið í heilu lagi í einhverju myndbandinu frá Fatboy Slim.

Einsog Goddur mundi segja, "Whaaaaaúúúúúhh......"

Draumadís á Föstudegi 28

She-Ra

Andnauð

Björn fer á Einkabankann til að borga leiguna sína.

Einkabankinn biður um notendanafn, lykilorð og sjö stafa talnarunu úr Auðkennislyklinum.

Björn slær þessar upplýsingar inn með gremju og bölvar Auðkennislyklinum.

Einkabankinn tilkynnir að lykilorðinu þurfi að breyta. Einkabankinn biður um að notendanafn sé slegið inn aftur, auk gamla lykilorðsins og þess nýja. Tvisvar.

Björn er vanur því að þurfa að breyta lykilorðinu á mánaðarfresti eða svo og slær því inn notendanafnið, gamla lykilorðið: ******4 og það nýja, *****5. Tvisvar.

Einkabankinn tilkynnir að (væntanlega vegna nýrra öryggisráðstafana) að lykilorðið þurfi nú að vera amk 8 stafir.

Björn slær inn notendanafnið, syrgir gamla lykilorðið og semur nýtt, sem er 8 stafir. Slær það inn: ********. Tvisvar.

Einkabankinn tilkynnir að ekki mega allir stafirnir vera bókstafir.

Björn þerrar pirrings-svitann af gagnauganu og bætir tölustaf við lykilorðið og slær inn notendanafnið og nýja lykilorðið: ********1. Tvisvar.

Einkabankinn samþykkir lykilorðið og útskráir Björn.

Einkabankinn biður um notendanafn, lykilorð og sjö stafa talnarunu úr Auðkennislyklinum.

Björn slær þessar upplýsingar inn með gremju og bölvar Auðkennislyklinum.


- - - -


Fyrirgefðu, heiti ég Sir Akkbar Diamondsacks III, trilljarðamæringur og áhættufjársýslumaður frá Mónakó? Ertu ekki að djóka með þetta öryggisatriða-bullshit?

Ég efast um að á þessari stundu sé einhver hópur háþróaðra sæber-glæpamanna í Valentino-jakkafötum í Zurich að hakka sig inn í einkabankann minn. "Mein gott!! Hiz passworhd contains EIGHT characters! Und eine tölushtafen! Wat do we do, mr. Silo?" Mr. Silo dregur smók úr More 100s. "Ve must get his Accez-key!"

Ég hef meiri áhyggjur af því að týna kortinu mínu og að reikningnum mínum verði sturtað í vasa Geira í Goldfinger, skiluru? Ég held í alvörunni að heimabankanum mínum sé óhætt.

...

Og má ég stinga Auðkennislyklinum upp í pissugatið á fíflinu sem gabbaði bankana til að neyða þessu á okkur?

Djöfull göbbuðu þeir þá. Einhverjir sleipir athafnamenn hræddu Björgólf til að kaupa þetta drasl. Ég er viss um að Björgólfur, sem á trilljarða sterlingsdollara í Cayman-eyjum er daglegt skotmark Mr. Silo og skósveina hans, taldi þetta miklvægt til að vernda þrútnar bankainnistæður sínar. Hann þarf eflaust Dimmblá til að komast inn á heimabankann sinn.

En komm on. Er aumkunarverði fimmtánþúsundkallinn á reikningnum hans Brjánsa Busa virkilega þess virði að bola allri þjóðinni í að grenja af ergelsi yfir þessu plast-ógeði? Þessari Lyklakippu Lúsífers? Símboða Satans?

Smá skoðanakönnun:

Þegar þú handskrifar, setur þú punkt yfir litla-joðið?