Kæri Stekkjastaur...

Mánudagskeðjan

Fyrir hönnuðina:
OK, þetta er auðvitað ekkert líkt og öllum er skítsama og grunnform eru algeng og það er þreytt að benda á svona og ferðalag hugmynda og bla og bla og bla.
Hlekkur og Hlekkur

- - -

Bömmer. Samúð með fjölskyldunni. En samt, hverjum dettur í hug að halda út á rúmsjó í kajak þegar svona viðrar?
Hlekkur

- - -

Ég elska að lesa svona lagað og vera síðan geðveikt boring gæjinn á mannamótum. "Vitið þið hvernig þeir koma blýinu inní blýantana? Þú tekur eimað vatn... hey hvert fóru allir?"
Hlekkur

- - -

Fyrir Talking Heads aðdáendur:
Hlekkur

- - -

Og að lokum, eitt það fyndasta sem ég hef nokkurn tíman séð. David Caruso í CSI Miami er einhver mest corny, intense og dramatískasti gæji í sögu sjónvarpsins. Hann tekur þessa glötuðu one-linera í upphafi hvers þáttar og hér hefur þeim verið safnað saman á einn stað. Takið sérstaklega eftir hvernig hann setur alltaf á sig sólgleraugun og hvernig skerandi öskrið í upphafi lagsins setur aðeins of dramatískan áherslupunkt eftir leirburðinn.
Hlekkur

Ég er búinn að vera að qvóta úr þessu í heila viku.
"Drive-by, Miami style! - YYYÆÆÆÆÆÆÆÆAAAAHHHHH!"

- - -

BÓNUS!

David Caruso leggur bílnum sínum.
Hlekkur

Take it easy

Beyonce hefur alltaf verið svolítið sturluð. Hún klæðir sig eins og vatnshaus í lérefts- og gerfisatínverslun og rak stelpugrey hægri vinstri úr bandinu sínu einsog Ralph Fiennes drap gyðinga fyrir að smíða hjarir ekki nógu hratt í Schindler's List. Við hverju er svosem hægt að búast af 25 ára gamalli konu sem enn er klædd af móður sinni (titluð 'stílisti') og lætur pabba sinn (titlaður 'umboðsmaður') taka allar ákvarðanir um feril sinn.

Þetta vídjó/lag með henni hefur legið á mér einsog akkeriskeðja um langt skeið og ég get ekki setið á mér lengur.
Hringið í spennitreyjubúðina.


Rólegan æsing, beljan þín.


Wá. Þvílíkur hamagangur. Maður verður þurr í hálsinum við að hlusta á þessi hróp í henni og fær hálsríg við að horfa uppá þessar rykkingar, spörk og geyflur. Hvaða flogaveikis-kóreógrafía er í gangi þarna? Ég man að ég hagaði mér svona þegar ég var í brjálæðiskasti í barnæsku. Ég engdist um á gólfinu sveittur, rauður og með hor-sápukúlur í nösunum. Bögglaði líkamann og sparkaði handahófskennt í loftið og slengdi höfðinu til og frá, skítsama um hvort ég ræki það í og fengi heilahristing. Það vill enginn sjá Beyonce (sem á að heita kyntákn) láta þannig. Maður lifandi. maður verður bara taugaveiklaður á að hlusta á þetta. Allur uppspenntur og andstuttur, einsog skipverji í kafbát að bíða eftir að tundurdufl sprengi mann.

Hún minnir mig svolítið mikið á þetta sturlaða barn hér.

Draumadís á Föstudegi 14

Jerry Hall
(Andy fær að horfa)

"That's a smile, not an upside-down frown!"

Undanfarnar færslur hafa verið ansi ergilegar. Og ekki er það búið enn, því miður. Ég má ekki höfði snúa án þess að við mér blasi eitthvað sem lætur mig gnýsta tönnum í mél og skyrpa í salatbarinn.

En það er ástæða, tel ég, fyrir þessum leiðindum í mér. Einsog sjá má á þessu grafi er bein fylgni á milli frosthörku og pirrings:



Hvað kostar prózak þessa dagana? Ætti maður ekki bara að svara þessum prescription drug ruslpósti?


***UPPDEIT***
Jú, OK. Það er eitt til að vera ánægður með. Ég fór með ipodinn í viðgerð um daginn. Fór og sótti hann áðan og eftir mér beið glænýr ipod! Jippí! Þetta er sjötti ipodinn sem ég hef átt. Fjórir stórir og tveir shuffle.

Hér er auglýsing fyrir nýja shuffleinn. Ég mæli eindregið með honum. Án djóks, hann er á stærð við frímerki. Ég lét kaupa hann fyrir mig ytra, þar sem hann kostar 5000 kall. Hér heima kostar hann þrettán þúsund krónur! Hvað er málið!

SKO! Aftur orðinn pirraður!

gubb

Þessa dagana er það mikið sport hjá ríka liðinu ytra að kaupa sér börn. Hérlendis er það að kaupa sér ensk knattspyrnulið. Það er eitthvað svo rosalega plebbalegt við að æða svona inn óboðnir og ókynntir og bara kaupa heilt knattspyrnufélag á einu bretti. Mjög íslenskt. Þetta ríka pakk hefur ekkert breyst síðan Aflakóngarnir og Dúddi ríki keyptu rjómatertur og litasjónvörp fyrir framan slefandi pöpulinn. Kjögrandi með bumburnar uppí loftið líta þeir um bílaumboðið (eða erlendar kauphallir) og bara benda með slefblautum vindlinum. "Huh. Þetta. Ég kaupa. Skell'essu á rað."

Björgólfur Guðmundsson í Landsbankanum (sem er Jóakim Aðalönd okkar íslendinga. Þeir eru soldið líkir sko. Líkir og ríkir.) keypti West Ham, sem mér skilst að sé rótgróinn knattspyrnuklúbbur í London. Eggert Magnússon sem við þekkjum sem formannn KSÍ, mun sjá um að stjórna liðinu.


Jóakim Aðalönd. Eflaust að hugsa um rjómatertur.

Ekki veit ég hvort Eggert sé skyldur Björgólfi en einhvernveginn fékk Eggert hann til að kaupa handa sér West Ham til að leika með. Einsog Championship Manager, nema í alvörunni.

Mér hefur alltaf verið í nöp við þennan gaur. Gæti hann litið meira út einsog skjaldbaka? Og hvað er með þessi agalegu bleiku bindi hans alltaf? Þau hljóta að vera svona þrír metrar á lengd svo hann geti hnýtt þau í þessa sjöföldu hnúta. Djöhs bindishnúta-hnulli er þetta. Stærri en hausinn á honum. Hann er einsog eyrnapinni með hrörnunarsjúkdóm.


Eggert Magnússon, sú djöfulsins skjaldbaka.

Einsog Ceres 4 sagði eitt sinn, Stoke er djók og ég óska þessum aulum bara velfarnaðar í að spila þetta mennska foosball.

Fyrirsagnir

Fyndið hvernig tveir miðlar túlka sömu fréttina á mismunandi hátt...

Mogginn setur fram blákaldar staðreyndir.
Vísir er með aðeins óheflaðra málfar.

Smá reminder...

Jón Ólafsson var einu sinni kosinn kynþokkafyllsti maður þjóðarinnar af hlustendum Rásar Tvö. Merkilegt.

Gullkindin!

**UPPDEIT**
Hér eru úrslitin. En lesa mitt fyrst.

Mér finnst alltaf gaman þegar tilnefningarnar til Gullkindarinnar koma út. Þetta er árviss viðburður þar sem hlustendur Xfm velja hallærislegustu, lélegustu og hreint út sagt ömurlegustu fyrirbæri dægurmenningarinnar á undanförnu ári. Svona líta tilnefningarnar út að þessu sinni:

Versta tímaritið
Hér og Nú
Séð og Heyrt
Ísafold
Veggfóður
Bleikt og Blátt

Hér og Nú, Séð og Heyrt og Bleikt & Blátt eru auðvitað bara hallæris klósettpappír og þykjast ekki vera neitt annað. Maður er ekki hallærislegur í alvörunni nema að maður sé að reynað vera flottur.

Ísafold hef ég ekki lesið, því kýs ég Veggfóður (þótt það sé orðið býsna þreytt að gera grín að Völu Matt).

Uppákoma ársins
Bubbi 060606
Þegar Unnur Birna datt á andlitið
DV-fárið
Ómar Ragnarsson
Ásgeir Kolbeins í Innlit/Útlit

Þetta Bubbafár var nú voða hallærislegt. Kallinn er auðvitað kóngurinn á meðal bolsins og því var mikið um aulaskapinn þar.

DV fékk mannveru til að svipta sig lífi og það var bara ófyrirgefanleg hneisa fyrir gervalla blaðamannastéttina.

Ég verð að gefa Unni Birnu skammarverðlaunin. Ég sá þetta gerast og ég er enn að strauja á mér bak-skinnið eftir aulahrollinn. Djöfull datt'ún mahrr! Kórónan datt af og rúllaði á gólfinu og allt. Wá úfff.

Klúður ársins
Opinbert bréf Róberts Marshall
Ríkislögreglustjóri
Sylvía Nótt í Evróvision
Landsliðið í fótbolta
NFS

Róbert Marshall var voða fyndinn að koma með þetta bréf þar sem hann bað Jón Ásgeir að loka ekki á NFS. Hann var auðvitað rekinn seinna um vikuna ásamt öðrum starfsmönnum stöðvarinnar.

Af hverju leggjum við ekki bara niður knattspyrnu hér á landi? Í alvöru. Þetta er svo mikið embarrassment og skömm. Þetta er einsog að horfa uppá skóladrengi á sparkvellinum í frímínútum. Og the retards fá að vera með. Hætta þessu bara. Setja peninginn í kraftlyftingar. Þar getum við eitthvað.

Versti sjónvarpsþátturinn
Örlagadagurinn
Í sjöunda himni með Hemma Gunn
Upphitunin fyrir Rockstar Supernova
Búbbarnir
Tívolí

Þetta Rockstar bullshit var algert skrensufar fyrir land og þjóð. Það er einhvernveginn þannig, að því meira sem þjóðin verður stolt og stendur saman, því meira dettum við á andlitið. Horfist í augu við staðreyndir, gott fólk: VIÐ MUNUM ALDREI VINNA NEITT.

En ég kaus Búbbana. Það er svo ófyndið að ég ætla ekki að lækka mig niður á þeirra level að tala um það. (Hvenær verður Gísli Rúnar loksins neyddur í grín-retirement?)

Versti raunveruleikaþátturinn
Íslenska bikinímódelið
Ísrael í dag
Gegndrepa
Þrándur bloggar
Frægir í form

Mig minnir að Þrándur bloggar hafi bara verið einhver bolla uppí sófa að éta Quality Street.

Gegndrepa þykir mér í meira lagi dularfullt. Fullorðið fólk að sprauta á hvort annað með vatnsbyssum? Byssó fyrir þrítuga?

Afhverju eru þessi "bikinímódel" allar einsog þær séu fertugar? Það er einhver gullin regla að allar beljur sem birtast í svona undirfatasýningum og deita knattspyrnumenn verði að vera með húð einsog gamall leðurjakki og vera með varir einsog ánamaðkar. Svo er þetta thousand yard stare ekkert að hjálpa. Þeir smekklausu aular sem hrífast af svona herfum eiga þær skilið.

Versta lagið
Snooze - Allt eða ekkert
Snooze - Taktu mig
Snooze - Alla leið
Gréta Mjöll og Hófí - Ó María
Stuðmenn feat. Birgitta - Á rölti um Reykjavík

Það er greinilegt að Snooze eru í miklu uppáhaldi hjá dómnefndinni. 'Taktu mig' er auðvitað virkilega distörbing og vel að sigrinum komið. Það er reynsla sem jafnast á við hálshöggvifjöldamorð að heyra þetta lið hvísla línur einsog, "(hann) Mér langar til að sleikja þig upp og niður! (hún) og totta þig svo, því það er manna siður!" Ég man auðvitað ekki textann en þið vitið hvað ég meina. Brrr.

Versta auglýsingaherferðin
Glitnir (þrískiptur sparnaður)
Mogginn - Changes
KFC
Mamma.is
Mekong

Bíddu, var Mekong með einhverja aðra herferð en að henda matseðlum innum bréfalúguna mína?

Þessi 'Changes' herferð var auðvitað ógeð. Það er greinilegt að þeir vildu svona epíska ímyndarauglýsingu að erlendri fyrirmynd, með einhverju íkonísku og gæsahúðargefandi rokklagi af klassíska geiranum löðrandi yfir. Það sem okkur var boðið uppá var syrpa af myndabankamyndum af svörtu hlébörðunum, ipodum og sauðaleggjum. Svo þurftum við að heyra fokking Todmobile covera David Bowie. Ég sé Eyþór Arnalds fyrir mér sveittan í hljóðverinu heima hjá honum þarna Þorvaldi að núa saman lærunum og káfa á leðurbuxnaklæddum pungnum á sér og emja einsog Bowie.

Svo var þessi mótorhjólaþeysandi rassanauðgari með kjúklingabita í plastpoka í KFC auglýsingunum alveg óheyrilega disgösting.

Ég kaus Moggann, en hefði viljað sjá lambakjötsauglýsingarnar tilnefndar. Þessar með "Kótilettumanninum". Þvílíkt ógeð! Pabbi orðaði þetta best þegar hann sagði að þetta væru eflaust auglýsingar frá svínabændum í rauninni, því enginn mundi kaupa lambakét eftir að hafa séð þennan ógeðslega barnaperralega gæja auglýsa það. Haha, pabbi fyndinn.

Versta kombakkið
Hemmi Gunn
XXX Rottweiler
Sirrý
Kalli Lú
Hvalur 9

Hvað er alltaf verið að dissa lið einsog Hemmagunn, Sirrý og FM hnakkana? Hvurslags leti og ófrumlegheit eru það? Það er svo lélegt comedy að gera grín að Sirrý og co. að maður er bara kominn á Jay Leno svæðið í grín-ömurlegheitum. Fokk that shit. Ég segi bara Hvalur 9 því hvalveiðar eru að skemma fyrir Nylon.

Versti útvarpsþátturinn
Tilnefnt er eitthvað pakk sem ég hlusta aldrei á. Ég á hvorki bíl né útvarp.

Versta platan
Biggi - Id
Friðrik Ómar - Annan Dag
Bubbi - 060606
Snorri Snorrason - Allt sem ég á
Friðrik Ómar og Guðrún Gunnars - Ég skemmti mér

Horfið á þetta myndband með Bigga. Go ahead, horfiði. Ég FOKKING MANA YKKUR að þrauka til enda!


Hafið þið séð annað eins? Trúið þið þessu? Fyrst þegar ég sá þetta trúði ég nefnilega ekki að ég væri nýbúinn að sjá BIGGA Í MAUS:

a) Fara úr að ofan (manboob-alert!) og sleikja hálsinn einhverri grey stúlku.
b) Káfa á brjóstunum á téðri stúlku einsog rússneskur fangi mundi káfa á Bigmac hamborgara.
c) Skjóta sæðisfrumum úr teiknimyndakafbát.

Satt að segja var erfiðast að gleypa því að svona lélegur söngvari væri með alþjóðlegan plötudíl. Þvílík tilgerð og ömurlegheit.

Versta Myndin
Ég horfi ekki á íslenskar bíómyndir.

Versti sjónvarpsmaðurinn
Heimir Karlsson
Dóri DNA
Öll þrjú í Innlit-Útlit
Ásdís Rán
Sirrý

Hafið þið séð hana þarna Heiðu kynna Topp tuttugu listann? Hvað er þetta með þessa sjónvörpuðu poppvinsældalista og að vera einhver safnþró fyrir hæfileikalausar glyðrur með loftventil í höfðinu sem kunna ekki að tala í sjónvarpi?

Jæja þetta er mitt innlegg. Hvað finnst ykkur vanta í tilnefningarnar?
Kjósa í Gullkindinni hér.

"Omigod, it even has a watermark"

Jamm, ég er alveg einsog þið. Mér finnst það óttaleg leti í bloggurum að henda bara inn einhverju Jútúb skrani og kalla það 'færslu'. Ég ætlað reynað hættessu.

EN! Hvernig get ég setið á mér þegar ég er hérna með uppáhalds bíómyndaatriðið mitt EVER!?!

Draumadís á Föstudegi 13

Gia

Hláturkjöltur

Ég var að kaupa þessa þætti á DVD:



Hér er síða þáttarins.
Hér er Wikipedia færslan.

"Hæ, ég er blinda stefnumótið þitt"

Sko, ég vil ekki hljóma einsog mamma mín, en getum við tekið það pínulítið rólega með tattúveringarnar hérna?

Ég ætla að byrja með síðu með myndum af mér í þvengbrók. Hún mun heita String Bobby.

Á blaðsíðu 42 Fréttablaðinu í dag eru tvær óskildar umfjallanir um unga menn sem eru með svolítið sérstök blogg í gangi.

Annars vegar er Tilfinninga-Daði með síðu þar sem lesendur geta sent inn uppástungur um "tilfinningar" sem Daði svo túlkar fyrir framan myndavél. Á síðunni sjá t.d. sjá mynd af Daða túlka "klósettpappírinn er búinn" með geiflum við hæfi. Gottogvel.

Hins vegar er viðtal við Óskar Þór Þráinsson, sem vill reyna að skipta á hestalyklakippu og flugmiða til Þýskalands. Hugmyndin er að lesendur bjóða Óskari jafn góðan eða enn betri hlut í skiptum fyrir þann sem Óskar er með hverju sinni. Lyklakippan er orðin að vekjaraklukku þessa stundina. Ég óska honum velfarnaðar í þessu.

Vandamálið er auðvitað að þetta eru bæði stolnar hugmyndir. Tilfinninga-Daði er að herma eftir Emotion-Eric og hestalyklakippan er hin íslenska rauða bréfaklemma.

OK, þeir viðurkenna það reyndar blátt áfram að þeir séu að herma eftir erlendum fyrirmyndum sínum, en tvær umfjallanir um sitthvort hermi-bloggið er aðeins meiri skammtur af ófrumlegheitum en ég nenni að lesa um á einni og sömu síðunni takk fyrir.

Svo til að bæta ofan á skrípaleikinn er í hvorugri greininni slóð á viðkomandi blogg. Glæsilegt.

Galdrar í boði svikahrappa

Stundum komast óprúttnir gæjar yfir password hjá fólki á myspace og nota upplýsingarnar til að setja inn bulletin í nafni fórnarlamba sinna. Í þeim bulletins reyna þeir að narra meira af liði til að smella á link og fá þarafleiðandi þeirra password líka. Svo gengur þetta í hringi.

Þetta lyga-bulletin finnst mér soldið fyndið á svona breaking-the-laws-of-physics hátt...

Brjóti Lími Gaman

Það eru svo sannarlega til verri leiðir til að eyða föstudagskvöldi.








Takk, Halli!

FÁRVIÐRISFREGNIR!

Fréttaskot úr ofsaveðrinu frá neyðar-rokbyrgi
veðurathugunarstöðvarinnar í Breiðholti.

Ofsaveður 2006™ hefur þegar heimt líf þriggja garðhúsgagna. Sextíu björgunarsveitarmenn eru á sólarhringsvakt við að aðstoða borgara sem eru á heljarþröm eftir þjösnarvald byljarins. Vindkviðurnar nálgast fimmtán metra á sekúndu.

Tímalínan hingað til:

04:00
Gömul hjón vakna við óhljóð utan við gluggann. Var þar tóm
plastflaska að rúlla um sólpallinn og hringdu því hjónin í
björgunarsveitina. Með blikkandi sírenur mætti þrautþjálfuð sveitin á
vettvang og stöðvaði þessa lausagangsflösku, sem gæti á hverri stundu
orðið að lífshættulegu vopni í höndum ofsaveðursins. Reyndist flaskan
vera undan Schweppes engiferöli. Hjónin könnuðust ekki við að eiga
hana, enda drekka þau bæði Canada Dry engiferöl. Ríkisstjórnin heldur
neyðarfund.

08:22
Maður finnst meðvitundarlaus fyrir utan heimili sitt. Lék grunur á að
stormurinn hafi feikt honum um koll, jafnvel borið hann á einni
vindkviðunni úr öðru bæjarfélagi. Reyndist maðurinn drukkinn.
Björgunarsveitarmenn báru hann í rúm sitt og settu í læsta
hliðarlegu. Rokið magnast. Íbúar Reykjavíkur óttast hið versta.

13:45
Trampólín er talið í hættu. Íbúar í Melhaga kalla til
björgunarsveitamenn til að fjarlægja lauf sem höfðu safnast saman
ofan á því. Trampólínið var tjóðrað niður og var því ekki í bráðri
hættu að vera feykt burt í eilífðina, en laufin gætu gert stökksvæði
trampólínsins skítugt. Hafði ógnarmáttur stormsins verið slíkur, að
laufin höfðu rifnað af greinum trjánna og hafnað með ógnarkrafti á
trampólíninu. Allir íbúar eru óhultir. Snjókoman eykst. Matarbyrgðir
þverra. Gæludýr ókyrrast.

15:02
Neyðarblysi skotið á loft í Smáíbúðarhverfinu. Höfðu trylltir
nágrannar herjað á heimili aldraðs manns sem hafðist við í
neyðarskýli til að forðast veðurofsann. Vildu nágrannarnir fá inn í
neyðarskýlið til að bjarga lífi sínu undan hryllingi þessa dauðaroks
sem hótar lífi allra Reykvíkinga. Auk þess þurfti múgurinn að fá
dósamat, enda höfðu þeir þegar klárað allar sínar byrgðir.
Björgunarsveitarmenn ruddust inn í skýlið til að leita sjálfir
skjóls. Glundroði á götunni. Gæludýr étin.

17:00
Reykjavík er ei meir. Höfuðborg Íslands hefur verið jöfnuð við jörðu
af trylltum ofsa ógnarveðursins. Ásatrúarfélagið lýsir yfir
Ragnarökum úr neðanjarðarbyrgi sínu. Frosin lík hinna látnu fjúka um auðar göturnar eins og plastpokar í golu. Neyðarsending Ríkisútvarpsins hættir að nást á langbylgju. Hinir fáu sem enn lifa
eru fastir undir rústum heimila sinna. Börn étin.

Loksins hefur veðrið sem við höfum storkað svo lengi náð
yfirhöndinni. Íslendingar héldu að veðrið gæti verið tamið og að
kuldinn yrði fældur frá með Goretexi og lopasokkum. Hroki okkar og
drambsemi hefur kostað okkur lífið. Guð veri með þeim sem eftir lifa.

Dade County Vice

Miami Vice er einn af mínum uppáhalds þáttum ever. Síðan ég var svona sex ára gamall hefur Sonny Crockett verið hetja í mínum augum. Þegar við fórum í Mæjamívæs leik var mikið kappsmál að fá að vera Donndjonson enda var fátt eins smekklegt í augum ungs drengs í eitis og lavender nærbolur, gegnsæjar hörbuxur og blásið hár.

Ég var að horfa á stórkostlega heimildarmynd, Cocaine Cowboys, sem fjallar einmitt um kókaínbransann í Miami í leit seventís og örlí eitís. Ég sat agndofa yfir þessari leiftrandi, litríku og æsispennandi mynd. Leikstjórinn Billy Corben blandar saman períódu-myndefni, fréttainnslögum frá þessum árum, brútal ljósmyndum af sundurtættum líkum og viðtölum við fólk sem var í miðjunni á þessu öllu saman. Cocaine Cowboys sýnir okkur hvernig Miami breyttist úr letilegum sumardvalarstað í höfuðborg djammlífsins, síðan í rotþró spillingar og saurlífernis og loks í vígvöll þar sem tala morða rauk upp marghundraðfalt og trylltir morðingjar slátruðu heilu skemmtistöðunum með vélbyssum einsog að éta pizzusneið.



Fyrri hluta myndarinnar er spjallað við Jon Roberts og Mickey Munday, sem lýsa fyrir okkur hvernig þeir smygluðu fleiri hundruð kílóum (og síðarmeir tonn á tonn ofan) af kóki inní borgina. Það er virkilega gaman að heyra þessa gæja lýsa hvernig þeir fóru að þessu og hvernig þeir lifðu. Sérstaklega var gaman að heyra hvernig þeir héldu heilu football liði uppi heila helgi á kókbender áður en liðið vann svo Superbowlið á sunnudeginum. Þessir sjarmerandi gæjar lýsa hvernig raunveruleikinn var og gefa algeran skít í Miami Vice og bíómyndirnar. Eftir þessa mynd vildi ég einna helst fara aftur í tímann til 1986 og öskra á litla-mig: "Sonny Crockett hefði ekki enst í korter þarna, litla helvítið þitt!"

En svo komum við að virkilega áhugaverða partinum. Jorge Ayala var morðingi númer eitt hjá einum samviskulausasta og mest blóðþyrsta kókbaróni Bandaríkjanna á þessum árum (sem var kona, merkilegt nokk). Það er ótrúlegt að heyra þennan gæja lýsa því einsog ekkert væri hvernig aftökusveitir óðu um og "spreyjuðu" vegfarendur og heilu fjölskyldurnar til að drepa einn eða tvo gæja. Ekki arða af samvisku eða eftirsjá. Heví stöff. Þetta stríð á milli eiturlyfjasalanna vatt svo upp á sig þangað til allt hrundi, einsog við mætti búast. Eftir sitja skýjakljúfarnir, hótelin og endurreistur miðbærinn, sem allt var byggt fyrir blóðpening.

Ég get ómögulega mælt nógu mikið með þessari mynd. Þið getið farið til útlanda að sjá hana í bíó, beðið eftir DVDinum á Amazon, EÐA dánlódað torrent fælnum hér og horft í dag. Fokk Sonny Crockett.

Torrent <- hægrismella og seiva.
Hvað er "torrent"?

PS - Til að halda eitísfílinginum uppi fengu kvikmyndagerðarmennirnir sjálfan Jan Hammer til að sjá um sándtrakkið. Það eitt og sér er ólöglegs dánlódsins virði!

Draumadís á Föstudegi 12

Sean Young

"Omigod! Omigod! It's K-fed!!!"

Ég verð að linka í þessa Fyndnu frétt sem níðist á Kevin Federline.

Ég nenni vart að skrifa um þennan lúða. Ég bara hlæ og bendi. Dröfn gerir þessu auðvitað best skil.

"I'm going HUNGRRRRAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAYYYYY!!!"

Chris Cornell.



Ekkert og ég meina ekkert er eins mikill rýtingur á kaf í eyrun á mér og rödd þessa ógeðslega manns.

Lufs

Hehe:














Fór svo í Ikea í gær. Þurfti að skoða og benda. Jújú, þetta var stórt. Átum í "mötunetinu". Merkilegt hvað maður er alltaf asnalegur með svona bakka í höndunum.

Nuj

Vinir sitja við borð og kjamsa bandarískan skyndibitamat þegar heyrist í einum þeirra, "Nuj, nuj nuj! sjáiði hvað ÞETTA ER STÓR FRANSKA!!!" Hann dregur langa karteflu úr hrúgunni og heldur henni uppi einsog sverðinu Excalíbur svo hinir sjái. Þetta er svo sannarlega stór franska. Arthúr horfir í augu dolfallinna samsnæðinga sinna, virðir þetta tröllvaxna undur fyrir sér í síðasta sinn og stingur henni svo uppí sig og tyggur með velmegunarsvip. Hinir gapa á hann af öfund. Þeir vilja líka finna frönsku af slíkri stærðargráðu. Ekki séns. Svona franska birtist bara einu sinni-þrisvar á lífsleiðinni.

Okkur íslendingum finnst svo rosalega gaman þegar eitthvað er stórt. Þetta með frönskuna er ekkert einsdæmi. Við erum svona allan daginn ("Wá, þetta er stór jeppi!") alveg einsog við vorum í gamladaga. Forfeðrum okkar var mjög auðveldlega skemmt og fannst þörf á því að benda á þegar eitthvað var mikilfenglegt. "Nuj sjáðu hvað þessi hrútur er með stór horn!" Lífið var býsna tilbreytingarsnautt á þessum tíma og er að mörgu leiti enn.

Í dag eigum við kanski meira af ljósleiðarainterneti, neonkrumpugöllum og sjálfvirkri tilkynningarskyldu, en innst inni erum við ennþá sömu guðhræddu og skítugu plebbarnir sem kölluðu hreysi úr mold og fiskroði heimili sitt.

Fólkið í gamladaga fór langferðina til Kaupmannahafnar og kom til baka með dýrðlegar sögur af því hvað húsin þar voru stór. "Vér settum niður segl og haldir í Kaupinhafn, og drottinn lofsamur, hvursu háreist húsin voru! Þaksteinarnir klifu himnana og snertu skegg Jésúms. Auðru eins sjónarspil hafir mér sjaldan til minnu borist. Haleljúlum!"

Þetta hefur ekkert breyst síðan við kembdum ull á dögum svartadauða. Ikea opnar gríðarstóra verslun í hrauninu í Hafnarfirði og martraðarkennd örtröð myndast. Þúsundir bola troða sér inní umferðarteppu áður en fríu blöðrurnar og pulsurnar eru búnar. Spenntir vilja þeir skoða herlegheitin og ljósadýrðina og tala svo við samsveitungana um hvað þetta var flott. "Þetta var alveg ferlega stórt mar. Við fórum þangað við konan með Ísabellu og Aron litla, og þetta var svo STÓRT maður, einsog tvær Kringlur! Ef ekki bara þrjár! Ég hef bara aldrei séð eins stóra búð mar. Þettavarbara einsog í útlöndum!"

(Langmerkilegast er þegar eitthvað á Íslandi er eins stórt og í útlöndum)

Við lifum ennþá í torfbæjum og erum enn með sama hugarfarið. Á meðan fólk útí heimi skapar merkilega hluti stöndum við hér og bendum.

Draumadís á Föstudegi 11

Audrey Hepburn

Hjælp!

Sko, batteríið í lappanum mínum er ónýtt og ég nenni ekki alltaf að rogast með snúru og stinga í samband þegar ég fer með tölvuna út. Ég er búinn að láta kaupa fyrir mig nýtt batterí erlendis, en þarf að bíða eftir að það kemur í búðina, svo þarf að senda það hingað blablabla.

Núna fleygir tækninni svo mikið fram og allir eru að kaupa sér nýjar tölvur. Er séns að einhver eigi 15" Mac Powerbook G4 sem er ekki í notkun? Má ég fá batteríið Í LÁNI þangað til ég fæ mitt að utan?? Spyrjið vini ykkar líka! Plís plís plís! Ég átti afmæli um daginn!

Með fyrirfram þökk,
Bjölli Magnvana

Af hverju eru stelpu-plötusnúðar (plötusnældur) alltaf tvær saman? og alltaf í grímubúningum? og eins klæddar? og með hárkollur?

Ég er ekki mættur til að skoða einhvern skrípaleik og samstæð axlabönd! Ég vil dansa! Play some Skynyrd!

Ballad of Bub?? Bú!

Svenni benti mér á þetta. Maður ætti nú að fá royalties erþaggi?
Linkur